تحليل بينامتني در دو حوزه منسوجات و معماري سنتي شهر يزد (مطالعه بر روي رنگ‌هاي مشابه به كار رفته در ارسي خانه‌هاي ايراني و پارچه‌هاي دارايي «ايكات» شهر يزد)

امروزه نظريه‌پردازان ادعا دارند كه هر اثر هنري داراي معناي جداگانه و مستقل نيست و بر اساس اين نظريه هيچ هنري بدون پيش زمينه و پيش متن نيست و هر هنري بر هنر ديگري استوار است و اين يعني بينامتنيت. به ديگر بيان بينامتنيت به بررسي ميان دو متن (هنر) از نوع هم حضوري مي‌پردازد. از همين حيث و با تكيه بر اين نظرات در پژوهش پيش رو به بررسي بينامتنيت در دو حوزه معماري و منسوجات سنتي يزد پرداخته‌ايم. اما در نگاه اول ممكن است زمينه‌هاي معماري سنتي و منسوجات دستباف شهر يزد كاملاً نامربوط و مستقل از يكديگر به نظر برسند زيرا كه يكي از آنها نيروي محركه‌ي صنعت پوشاك است و ديگري با محيط ساختماني مرتبط است وليكن با نگاهي ژرف‌تر بينامتنيتي در اين دو مقوله ديده مي‌شود. مثلاً طراحي در هر دوي آنها تا حدود زيادي بر مبناي شرايط اقليمي، هندسه، رياضيات و ... شكل مي‌گيرد و باعث نزديكي هر چه بيشتر ميان اين دو حوزه مي‌گردد. از همين رو در پژوهش حاضر با بهره‌گيري از شيوه توصيفي- تحليلي و با استفاده از مطالعات كتابخانه‌اي، با هدف بازنمايي بينامتنيت موجود در زمينه‌ي به كارگيري رنگ‌هاي مشابه در ارسي‌هاي معماري و پارچه‌هاي دارايي سنتي شهر يزد به تطببيق ميان اين دو حوزه پرداخته‌ايم و چگونگي پيوند ميان اين دو حيطه را از طريق نمونه‌هاي بررسي شده مورد سنجش قرار داديم. از دستاوردهاي اصلي اين پژوهش تبيين اشتراكات ميان دو حوزه صنعت نساجي و معماري سنتي شهر يزد با تأكيد بر رنگ‌هاي به كار رفته در منسوجات دارايي و ارسي‌هاي معماري موجود در بناهاي سنتي مي‌باشد و در اين خلال از رويكرد ژُرار ژُنِت در باب مناسبات يك اثر هنري با ديگر آثار بهره مي‌جوييم.