معماري اقليمي سنتي شهر گرگان و بررسي آن در دو دوره قاجار و پهلوي

با عنايت به تغيير و تحولات سياسي و اجتماعي كه از اوايل دوره قاجار در ايران به وجود آمد و در دوره پهلوي ادامه تداوم يافت اين تحولات همواره با دگرگوني هاي مختلفي نظير تغيير در بعضي ابعاد فرهنگ ، اقتصاد و معيشت و شيوه سكونت است كه تمامي جوانب زندگي جامعه آن دوران را تحت تاثير و تحول قرار داده به طبع اين عوامل در اين دوره معماري و شهرسازي گرگان را نيز تحت تاثير خود قرار داده است كه باعث ايجاد تنوع وتغيير گونه هاي معماري اين شهر شده تا جايي كه صنعت ساختمان در اين شهر همچون باقي شهر هاي ايران گرايش فراواني به فرهنگ و صنعت ساخت در غرب پيدا كرد. در اين پژوهش سعي داريم با تحليل و ارزيابي به بخشي از اين تحولات در معماري ساختمان هاي شهر گرگان بپردازيم. دوره پهلوي گرايش زياد ساختمان ها به تزيئنات ونمايش ساختمان به صورتي برونگرا تر با نمايش پله ها در محدوده ورودي ، ايجاد تراس هايي به صورت كنسول ، ايجاد چند هال در پلان ها و استفاده از مصالح مدرن همچون بتن و فولاد و فاصله گرفتن معماري از استفاده از مصالح بومي و عدم توجه لازم به طراحي اقليمي باعث ايجاد شكافي بين معماري سنتي در بافت شهر هاي ايران همچون شهر گرگان شده كه ما در نظر داريم. در نتيجه ، با توجه به بررسي انجام شده درباره معماري دوره پهلوي در گرگان مشهود است كه معماري اين دوره آغاز جدايي از معماري سنتي و اقليمي و حركت به سمت معماري به اصطلاح مدرن مي باشد.