سنجش بازده هاي يادگيري در آموزش عالي با تاكيد بر تفكر انتقادي

زمينه و هدف: با توجه به نقش مهم آموزش عالي در رشد و توسعه جوامع در طول چند دهه گذشته، شاهد گسترش كمي دانشگاه‌ها، كثرت موسسات آموزشي متنوع و افزايش تعداد دانشجويان بوده‌ايم. لذا توجه به كيفيت آموزش عالي به عنوان يكي از دغدغه‌هاي اصلي اين نظام آموزشي مطرح است. يكي از عناصر مهم نظام آموزش عالي، بازده‌هاي يادگيري است كه تفكر انتقادي به عنوان يكي از مهمترين مولفه آن به شمار مي‌‌رود. روش كار: اين پژوهش به بررسي تجربه ايران در سنجش تفكر انتقادي دانشجويان به عنوان يك بازده يادگيري و شناسايي چالش‌هاي پيش رو در سنجش آن در آموزش عالي از طريق بررسي پيشينه‌هاي انجام شده در زمينه تفكر انتقادي به انجام يك مطالعه مروري مي پردازد. نتيجه‌گيري: سنجش تفكر انتقادي دانشجويان ايراني اغلب با استفاده از آزمون‌هاي استاندارد به تنهايي نمي تو‌اند معيار مناسبي براي سنجش اين بازده يادگيري باشد. لذا براي رسيدن به تصوير شفاف از ميزان تفكر انتقادي علاوه بر سنجش آن از طريق ابزارها، بررسي نمونه تكاليف دانشجويان با استفاده از دستورالعمل‌ها توصيه مي‌شود. تا با استفاده از نتايج به دست آمده از اين نوع بررسي، به ترسيم وضعيت موجود تفكر انتقادي پرداخته و در راستاي ارتقاي كيفيت اين بازده يادگيري در نظام آموزش عالي گام برداشت.