ارزيابي شايستگي تدريس اساتيد دانشگاه فرهنگيان از منظر دانشجومعلمان

Evaluating teaching competency of Farhangian university educators from the standpoint of student teachers

امروزه در راستاي بهبود و تضمين شايستگي اساتيد در امر آموزش و تدريس، ارزشيابي شايستگي تدريس بعنوان يكي از ابعاد بسيار مهم ارزيابي و تحليل ميزان آمادگي و حرفه‌اي بودن مراكز آموزشي در نظر گرفته مي‌شود. از اينرو، پژوهش حاضر با هدف ارزيابي شايستگي تدريس اساتيد دانشگاه فرهنگيان انجام شد. جامعه پژوهش حاضر شامل همه دانشجومعلمان دختر يكي از رشته‌هاي دانشگاه فرهنگيان شهرستان تهران (جمعا 88 نفر) بود. با استفاده از جدول كرجسي و مورگان، تعداد 76 نفر بعنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور گردآوري داده‌ها، از پرسشنامه شايستگي تدريس مورنو-مورسيا، تورگروسا و پدرنو (2015)، كه متشكل از سه بعد برنامه‌ريزي، اجرا و نتايج است، استفاده شد. به منظور تعيين روايي پرسشنامه از روايي صوري و محتوايي و به منظور محاسبه پايايي از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شد؛ اين ضريب براي كل پرسشنامه 0/92 محاسبه شد. به منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از آماره‌هاي توصيفي و استنباطي استفاده شد. در مجموع، يافته‌ها حاكي از آن است كه اساتيد دانشگاه فرهنگيان از نظر شايستگي تدريس در وضعيت مناسبي قرار ندارند.

Evaluation of teaching competency is considered a mechanism to ensure educators teaching competency as well as professionalism of education system. Hence, the present paper aims at examining the teaching competency of Farhangian university educators. The target population consists of all Farhangian university female student teachers majoring in a particular field of study which amounts to 88, from whom 76 individuals were randomly sampled using Kerjesy and Morgan’s table. To gather data, a questionnaire, developed by Moreno-Murcia, Torregrosa, and Pedreno (2015), comprised of 3 dimensions: planning, development, and results was applied. The value of Chronbach’s alpha calculated was 92%. To analyze data, sdiscriptive and inferential statistics were used. All in all, findings indicate that Farhangian university educators have poor teaching competency