معيار بلوغ سيستم‌ها براي چرخه عمر محصولات در مهندسي سيستم و پياده‌سازي آن براي شبيه‌ساز آموزش راهبري قطار شهري مشهد

در طراحي و ساخت محصولات بزرگ و پيچيده كه از سيستم‌ها، زيرسيستم‌ها، قطعات و مواد مختلف تشكيل شده است ارتباط اجزا و قابليت مونتاژ و ارتباط پذيري آنها با يكديگر بسيار حائز اهميت مي‌باشد. چنانچه در طراحي يك محصول پيچيده يكي از سيستم‌ها يا ساير اجزا از سطح آمادگي مناسبي برخوردار نباشد مي تواند كل پروژه را بسمت شكست سوق دهد. لذا لازم است كه معيارها و شاخص هايي براي ارزيابي ميزان آمادگي سيستم ها و اجزاي آنها تعريف گردد. بنابراين سطوح آمادگي محصولات، مجموعه اي از شاخص‌ها و معيارها براي ارزيابي ميزان بلوغ و آمادگي فناوري‌ها و يكپارچه‌سازي مي‌باشد كه امكان مقايسه سازگاري بين انواع مختلف فناوري‌ها را در چارچوب محصولي خاص و در يك محيط عملياتي و كاربردي ميسر مي‌سازد. در ايالات متحده آمريكا آژانس ملي هوافضا(ناسا) براي اولين بار سطوح آمادگي فناوري‌ها را در دهه۸۰ ميلادي در۷ سطح ارائه و سپس در طول زمان به ۹ سطح افزايش داد. هدف از انجام اين كار، كاهش ريسك پروژه‌هاي فناوري و تعديل هزينه‌هاي ناشي از آزمون فناوري‌ها و پروژه‌هاي ارتقاي آنها بود. در اين مقاله ابتدا سطوح آمادگي فناوري، يكپارچه‌سازي و سطح آمادگي سيستم‌ها در چرخه عمر محصول تعريف و سپس ارتباط بين آنها كاملا تشريح مي‌شود. در ادامه نحوه بكارگيري و پياده‌سازي اين معيارها و شاخص‌ها براي يك محصول واقعي كه يك شبيه‌ساز آموزشي براي راهبري قطار شهري مشهد مي‌باشد ارائه و تحليل مي‌گردد.