پهنه بندي آسيب پذيري مناطق محروم در برابر زلزله با استفاده ازGIS(مطالعه موردي شهرستان قزوين)

شهرهاي امروزي در نقاط مختلف به دلايل متعدد از جمله نوع مكان گزيني، توسعه فيزيكي نامناسب، عدم رعايت استانداردهاي لازم و مواردي ديگر همواره در معرض خطرات ناشي از بلاياي طبيعي قرار دارند يكي از اين خطرات كه بسياري از شهرهاي جهان از جمله كشور ما را تهديد مي كند، زمين لرزه است. با توجه به واقع شدن ايران بر روي يكي از دو كمربند زلزله خيز جهان و وجود گسل هاي فراوان و متعدد زلزله در فلات ايران امري طبيعي است و از زلزله خيزترين كشورها محسوب مي شود (خشالي،1378،ص30) و شهرهاي آن در رابطه با اين پديده طبيعي آسيب هاي فراوان ديده اند. در پهنه بندي نسبي خطر زمين لرزه در ايران قزوين نيز از شهرهاي مهم است كه از اين قاعده مستثني نمي باشد و در جايگاه پهنه بندي با خطر نسبي بالا قرار دارد و با توجه به زمين لرزه هاي بزرگي مثل بويين زهرا 1341 كه در طول تاريخ گذشته آن روي داده است وخسارات قابل توجهي كه به بناهاي آن وارد آمده است از جمله اين مناطق مي باشد. از آنجائيكه تعيين ميزان آسيب پذيري به ويژه در مناطق محروم از اهميت بالائي برخوردار است و طبقه بندي واحدهاي مكاني از نظر درجه ي آسيب پذيري در برابر زلزله جهت شناسايي نواحي خطرناك امري ضروري به نظر مي رسد. در اين مقاله،اطلاعات به صورت اسنادي و كتابخانه اي گردآوري و سپس آسيب پذيري مناطق محروم و پهنه بندي آن در شهرستان قزوين با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي مشخص گرديد. يافته ها چنين نشان مي دهد كه روستاهاي الموت غرب و طارم سفلي با درجه محروميت بالا و زلزه خيز مي باشند كه در اين پهنه بندي نقش عوامل زمين ساخت، شيب،توپوگرافي، تراكم جمعيت، مناطق مسكوني، در ارتباط با پهنه هاي خطر مورد بررسي قرار مي گيرند.