ارزيابي ميزان آسيب پذيري محلات شهر بجنورد بر اساس ميزان فاصله تا گسل

شناسايي مناطقي كه بيشترين احتمال بروز حوادث و مخاطرات در آنها وجود دارد، بخصوص در وقايعي همانند زمين لرزه، بسيار حائز اهميت است. تجربه نشان داده است كه برنامه هاي از قبل پيش بيني شده و فرآيند هاي آزمايش شده براي مقابله با چندين اتفاقداتي مي توانند به طور قابل ملاحظه اي در جلوگيري از تلفات جاني و كاهش خسارت به اموال و صنايع و محيط زيست موثر باشند. استفاده ازسيستم هايي اطلاعاتي نظير سامانه هاي اطلاعات مكاني(GIS) با تلفيق روش هاي تصميم گيري چند معياره، در شناسدايي نقاط بحران مي تواند بسيار موثر باشد. يكي از مهمترين دلايل آسيب ديدگي شهرها در برابر زلزله و تعداد زياد تلفات آن به خصوص در كشور ما، عدم رعايت استاندارد هاي مهندسي ساختمان، وجود فرسودگي بافت ها و تراكم بالاي جمعيت در نواحي آسيب پذير است. با توجه به توانايي هاي GIS درتركيب كردن داده¬هاي زمين مرجع و نيز با توجه به امكان انجام آناليزهاي پيچيده مربوط به داده هاي مكاني و غير مكاني، بهترين وسيله در تعيين مناطقي است كه بيشترين احتمال بروز بحران در آن¬ها وجود دارد. لذا در اين مقاله عوامل فيزيكي موثر در ميزان خسارت ناشي از زلزله براي شهر سمنان شناسايي و طبقه بندي گرديد، سپس معيار ها به روش AHP مورد ارزيابي و وزن-دهي قرار گرفتند، با همپوشاني نقشه هاي بدست آمده، نقشه آسيب پذيري فيزيكي شهر و مناطق در معرض خطر بدست مي آيد.با توجه به تحليل صورت گرفته، به طور متوسط 61 درصد مناطق شهر در پهنه با آسيب پذيري بالا و22 درصد متوسط و 17 درصد مناطق، در رده آسيب پذيري پايين هستند. لذا اقدامات پيشگيري به منظور كاهش خسارت ناشدي از زلزله احتمالي در ناحيده مركزي بجنورد با توجه به فرسودگي بافت و آسيب پذيري بالاي آن ضروري و اجتناب ناپذير به نظر مي رسد.