تعيين دوره تناوب اصلي سازه با برداشت خردلرزه‌ها مطالعه موردي: ساختمان پژوهشگاه بين‌المللي زلزله‌شناسي و مهندسي زلزله

دوره تناوب اصلي ساختمان، يكي از مهم‌ترين پارامترهاي طراحي لرزه‌اي به شمار مي‌آيد. روش‌هاي مختلفي همانند تحليل‌هاي عددي، به‌كارگيري روابط آيين‌نامه‌اي و برداشت‌هاي لرزه‌اي دستگاهي جهت برآورد اين پارامتر ارائه شده است. مدل‌سازي دقيق و طرق مختلف تحليل سازه در روش‌هاي تحليل عددي، در برآورد مقدار دوره تناوب سازه بسيار تأثيرگذار مي‌باشد. از سوي ديگر نيز روابط پيشنهاد شده دوره تناوب در آيين‌نامه‌هاي طراحي لرزه‌اي بسيار متنوع و متفاوت مي‌باشد. يكي از روش‌هاي قابل اتكا در تعيين دوره تناوب اصلي سازه‌ها، استفاده از متدهاي مبتني بر گذر امواج لرزه‌اي از درون سازه همانند خردلرزه‌ها (ابزاري كارآمد، دائمي، مانا و مقرون به‌صرفه) و برداشت آن در طبقه فوقاني و تحتاني سازه مي‌باشد. در اين مقاله دوره تناوب اصلي يك سازه نمونه ( ساختمان اصلي پژوهشگاه بين‌المللي زلزله‌شناسي و مهندسي زلزله) به هر سه روش عددي، آيين‌نامه‌اي و تجربي به دست آمده است. در دسترس بودن جزئيات سازه‌اي اين ساختمان، امكان مدل‌سازي دقيق را فراهم نموده است. همچنين دو روش نسبت طيفي استاندارد SSR و نسبت طيفي مؤلفه‌هاي افقي به مؤلفه قائمHVSR با برداشت خردلرزه‌ها با دستگاه‌هاي لرزه‌نگار، در سه تراز پي، حياط و بام ساختمان بكار گرفته شده است. همچنين اكثر روابط دوره تناوب ارائه شده در آيين‌نامه‌هاي لرزه‌اي موجود نيز براي اين ساختمان استخراج و محاسبه شده است. مقايسه دوره تناوب‌هاي حاصل از اين سه روش به همراه تفسير تطابق‌ها و اختلاف‌هاي مشاهده شده بين آنها، از مهم‌ترين نتايج اين پژوهش بوده است.