صرفاب روشي نوين براي استحصال آب باران و استفاده از آن در بخش كشاورزي

كشور ايران با قرار گيري در منطقه خشك و نيمه خشك جهان و هم چنين پراكنش زماني و مكاني نامناسب ريزش-هاي جوي دچار بحران آب شده است. از سوي ديگر بخش زيادي از بارش به شكل رواناب، تبخير و يا ذخاير گودالي از دسترس خارج شده و باعث بروز خشكي و كم آبي طي مراحل رشد گياه و در نتيجه كاهش چشمگير توليدات گياهي و همچنين منجر به باتلاقي يا نمكي شدن اراضي مي شود. اين مسايل باعث شده استفاده بهينه از منابع آبي با ذخيره سازي و به اصطلاح استحصال آب باران مورد توجه جدي قرار گيرد. فرايند استحصال آب باران روشي مطمئن و مناسب در راستاي افزايش ميزان آب قابل دسترس در واحد سطح اراضي زراعي مي باشد. استحصال آب در حقيقت مجموعه روش هاي بهره برداري از آب باران در مجاورت محل بارش است كه مي توان آب مورد نياز را بدون اتكا به سيستم هاي متمركز آبرساني از سطوح غير قابل نفوذ و عايق شده همان منطقه تأمين نمود. هدف اصلي از نگارش اين مقاله، ارئه روشي نوين در جهت استحصال آب باران در راستاي استفاده بهينه از منابع آبي و توسعه كشاورزي پايدار مي باشد.