روش تركيبي استحصال آب باران و پساب بي ضرر خانگي جهت تامين بخشي از آب مورد نياز شهري (مطالعه موردي: مشهد)

امروزه تامين آب مورد نياز خصوصا براي شهرهاي بزرگ و پر جمعيت واقع در مناطق خشك و نيمه خشك به يك چالش بزرگ مديريتي در اين مناطق تبديل شده است. در چنين شرايطي افزايش بهره وري آب در اينگونه شهرها و نيز فراهم كردن منابع جديد تامين آب ميتواند راهكارهايي جهت كمك به حل اين معضل باشد. در اين خصوص استحصال آب باران از سطوح عايق خانگي همچون پشت بامها و نيز استفاده از پسابهاي بي ضرر خانگي و بازچرخاني پسابها و فاضلابهاي توليدي و استفاده مجدد از آنها جهت نيازهاي غيرشرب خانگي ميتواند تاثير قابل توجهي در كاهش تقاضا در مناطق شهري داشته باشد. در تحقيق حاضر روش تركيبي استحصال آب باران و پساب بي ضرر خانگي جهت تامين بخشي از آب مورد نياز خانوار در شرايط مشهد مورد بررسي قرار گرفته است. پس از نصب تجهيزات و راه اندازي سيستم در يك منزل مسكوني وروديها و خروجيهاي سيستم در يك دوره مناسب زماني مورد اندازه گيري قرار گرفت. پس از تجزيه و تحليل داده هاي بدست آمده مشخص شد كه ضريب رواناب حدود 75 درصد براي پشت بام ميتواند مد نظر قرار گيرد و حدود 40 تا 50 درصد آب مورد نياز خانوار قابل تامين از طريق اين سيستم مي باشد. اين روش تركيبي با داشتن پساب بي ضرر مشكل عدم وجود رواناب حاصل از بارندگي در تابستان در اين مناطق را برطرف نموده و يك جريان هميشگي آب قابل استحصال در سيستم فراهم مي كند. البته جهت توسعه و تشويق شهروندان در بكارگيري اين روش يك سري اقدامات فرهنگي، تشويقي و قانونگذاري مورد نياز مي باشد.