آشكارسازي تغييرات بارش در ايران با استفاده آزمون هاي آماري

آشكارسازي تغيييرات بارش به‌عنوان يكي مهم ترين پارامترهاي اقليمي مي تواند سطوح آبگير را تحت تأثير قرار دهد و ارزيابي اين تغييرات كمك فراواني به چالش‌هاي مديران و برنامه ريزان منابع آب خواهد كرد. لذا در اين پژوهش به‌منظور آشكارسازي تغيييرات بارش در ايران، از آمار بارش 34 ايستگاه سينوپتيك در سطح كشور در طول دوره آماري 30 ساله (2015-1986) با استفاده از آزمون هاي آماري پرداخته شد. روش هاي مورد استفاده در آشكارسازي تغيييرات شامل آزمون ناپارامتري من كندال و تخمين گر شيب سن است. نتايج حاصل نشان داد كه در منطقه مورد بررسي در طول دوره آماري مورد مطالعه در بيشتر ايستگاه ها بارش داراي روند كاهشي است كه اين روند كاهشي فقط در ايستگاه هاي سنندج، كرمانشاه، بيرجند و جاسك معني دار شده است و تغييرات در ساير ايستگاه ها از نوع نوسانات كوتاه مدت آب و هوايي است. همچنين با توجه به تخمين گر شيب سن، بيشترين و كمترين شيب تغيييرات بارش به ترتيب مربوط به ايستگاه سنندج و اردبيل است همچنين بر اساس نتايج حاصل روند كاهشي بارش در بيشتر ايستگاه ها از سال 1998 به خوبي نمود پيدا كرده است. لذا با توجه به تغيييرات بارش در سطح منطقه مورد مطالعه، ضروري است برنامه ريزان مربوطه در بخش‌هاي مختلف، راهكارهاي لازم براي كاهش پيامدها و سازگاري با شرايط جديد را اتخاذ نمايند. از نتايج حاصل از اين پژوهش مي توان در مديريت سامانه سطوح آبگير باران و بخش هاي مختلف كشاورزي استفاده نمود.