اثربخشي استفاده از روش‌هاي استحصال آب باران در بهبود شاخص‌هاي گياهي در شرايط كشت ديم

اين تحقيق به منظور امكان‌سنجي استقرار درختان مثمر و افزايش توليدات باغي ديم در اراضي شيبدار، از طريق به‌كارگيري سامانه‌هاي سطوح آبگير باران به مدت 5 سال در استان چهارمحال و بختياري به اجرا در آمده است. عرصه تحقيق داراي متوسط بارندگي 320 ميليمتر، خاك با بافت متوسط و شيب محدوده 20% مي‌باشد. پنج تيمار سامانه آبگير باران، شامل جمع‌آوري پوشش‌گياهي سطح سامانه به همراه به‌كارگيري فيلتر سنگريزه‌اي، جمع‌آوري پوشش‌گياهي سطح سامانه بدون به‌كارگيري فيلتر سنگريزه‌اي، عايق نمودن بخشي از سطح سامانه به همراه به‌كارگيري فيلتر سنگريزه‌اي، عايق نمودن بخشي از سطح سامانه بدون به‌كارگيري فيلتر سنگريزه‌اي و تيمار شاهد(زمين دست نخورده) به همراه سه رقم بادام(ربيع، مامايي و شاهرود21) در 5 تكرار به‌كار برده شد. در اين تحقيق با رفتار‌سنجي سامانه‌هاي سطوح آبگير، تأثير آن‌ها بر رشد و نمو نهال‌ها از طريق اندازه‌گيري شاخص‌هاي گياهي مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد بين تيمارهاي مختلف سطوح آبگير باران از لحاظ شاخص‌هاي مورد بررسي در سطح احتمال يك درصد تفاوت كاملاً معني‌دار آماري وجود دارد. ميانگين هر يك از شاخص‌هاي گياهي در تيمار شاهد از بقيه تيمارها كمتر و در تيمار سامانه عايق با فيلتر سنگريزه‌اي به حداكثر خود مي‌رسد. به عبارت ديگر عايق نمودن سطح سامانه به همراه استفاده از فيلتر سنگريزه‌اي، باعث تأمين قسمتي از آب مورد نياز درختان شده و به طور قابل ملاحظه‌اي رشد و نمو درخت و عملكرد ميوه را افزايش داده است. بنابراين استفاده از روش‌هاي استحصال آب باران(سامانه پلاستيك و سنگريزه) براي شرايط كشت باغ ديم در اراضي شيبدار مورد توصيه مي‌باشد.