پتانسيل‌يابي ايجاد رواناب در حوزه‌هاي آبخيز مناطق خشك (مطاله موردي حوزه آبخيز كوله‌سنگي زاهدان)

هدف از انجام اين تحقيق بررسي وضعيت توليد رواناب حوزه‌هاي آبخيز جهت شناسايي و پتانسيل‌يابي اين نقاط بمنظور استفاده بهينه از آنها و حركت به سمت توسعه پايدار بوده است. براي انجام اين پژوهش مطالعات كتابخانه‌اي انجام پذيرفت و اطلاعات موجود در خصوص اين حوزه‌ آبخيز جمع‌آوري گرديد. همچنين با استفاده از نقشه‌هاي توپوگرافي 1:50000 داده‌هاي مورد نياز جمع آوري شد و بر اين اساس بازديدهاي ميداني انجام گرفت و با استفاده از داده‌هاي مردمي و اطلاعات هواشناسي تكرار سيلاب و رواناب مورد شناسايي قرار گرفت. پوشش گياهي حوزه آبخيز مربوطه تجزيه و تحليل شد. نمونه‌هاي خاك از منطقه برداشت و تجزيه و تحليل شد. ميزان هرزآبهاي اين زير حوضه با استفاده از روش SCS آمريكا برآورد گرديد. وضعيت زيست محيطي و اقتصادي و اجتماعي منطقه مطالعه گرديد و در نهايت ميزان رواناب آن برآورد شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه با توجه به خصوصيات خاك و وضعيت نفوذپذيري آن، داده‌هاي پوشش گياهي، شيب و كاربري اراضي حوزه آبخيز مورد مطالعه، مقدار CN1، CN2 و CN3 آن به‌ترتيب 76، 85 و 90 مي‌باشد. بر اساس بارندگي 24 ساعته حدود 80 ميليمتر، مقدار رواناب سالانه اين حوضه بر اساس روش SCS 5171950 متر مكعب برآورد گرديد كه نتنها بدون هيچگونه استفاده‌اي در منطقه به كشور پاكستان هرز مي‌رود، بلكه جاده‌ها، پل‌ها و بسترهاي زير بنايي را نيز مورد تهديد قرار مي‌دهد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه بارندگي حدود 10 ميلي‌متر پتانسيل ايجاد بارندگي را در منطقه دارد.