بررسي تأثير خاكپوش ويناس بر ميزان تبخير آبِ خاك

با توجه به محدوديت منابع آب كشور، اعمال مديريت صحيح به منظوركاهش تبخير از سطح خاك و حفظ ذخيره رطوبتي آن، از جمله اقدامات مؤثر براي افزايش راندمان آبياري و در نتيجه بهبود بهره برداري از منابع موجود آب است. بر همين اساس، پژوهش حاضر با هدف تعيين اثر كاربرد ويناس با غلظت هاي مختلف بر جلوگيري از هدررفت آب، در ابعاد گلداني طراحي و مورد اجرا قرار گرفت. آزمايشات با استفاده از 5 رقت ويناس (0، 2 /1، 3 /1، 4/ 1 و 5/ 1) و در سه تكرار بر روي نمونه خاك لسي كه از اراضي ديم منطقه ي كلاله گرگان آورده شده بود، انجام شد. خاك الك شده، به ميزان مساوي داخل 15 گلدان ريخته و سپس گلدان ها با مقدار مشخصي آب شهري آبياري شدند. با گذشت زمان لازم براي حصول تعادل اوليه، تيمارهاي مذكور به گلدان ها اضافه شد. هر يك از گلدان ها با ترازوي دقيق وزن شده و اين كار هر روز در زمان ثابت ادامه داشت تا زماني كه وزن هر گلدان به وزن اوليه قبل از اضافه شدن رطوبت اوليه و تيمار برسد. در انتها مقايسه ميانگين تيمارها به روش LSD انجام شد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه در بهترين حالت تيمار V5 با نسبت غلظت 2/ 1 توانسته تقريباً 9 /5 % و در كمترين مقدار تيمار V2 با نسبت غلظت 5/ 1 توانسته حدوداً 6 /2 % نسبت به تيمار صفر (شاهد) مانع تبخير آب شود كه سهم آن در افزايش بهره وري از آب آبياري شده قابل توجه ارزيابي مي شود. با گذشت زمان تمامي تيمارها آب از دست داده اند، اما تيمار V5 در طي ده روز آب كم تري نسبت به ديگر تيمارها و شاهد از دست داده كه نشان از مؤثر بودن اين تيمار است.