كاربرد فرآيند تصميمگيري چند معياره Area در انتخاب گزينه مناسب براي بازسازي معادن از منظر عوامل طبيعي

انجام عمليات بازسازي زمينهاي استخراج شده معدني از جمله مسائل زيست محيطي مربوط به معادن بعد از اتمام معدنكاري است. روشهاي مختلفي براي بازسازي معادن به كار گرفته ميشوند كه عواملي همچون توپوگرافي، شيب، ارتفاع، فاضلاب، نزولات، پوشانسنگ، خواص كشاورزي و خواص مهندسي بر هركدام از روشهاي بازسازي تاثير متفاوتي دارند. انتخاب روش مناسب از بين روشهاي مختلف يك مسئلهي تصميمگيري چندمعياره است كه با توجه به معيارهاي ذكر شده، بايد بهترين مورد را انتخاب كرد. در اين تحقيق موارد استفادهي زمينهاي استخراج شده شامل جنگلكاري و حيات وحش، جاذبههاي توريستي، كشاورزي، واحدهاي مسكوني، موسسات آموزشي، تجاري و صنعتي ميباشند كه با توجه به معيارهاي فوق الذكر با استفاده از روش تصميم گيري چند معياره Area مورد بررسي قرار گرفت. معيارهايي كه در تمام روشها داراي تاثير يكسان بودهاند در نظر گرفته نشد. نهايتاً پس از بررسيهاي انجام شده، كشاورزي به عنوان مناسبترين گزينه براي بازسازي معدن با توجه به عوامل طبيعي پيشنهاد گرديد. چنين مطالعاتي ميتواند در جهت مديريت زيست محيطي معادن و همچنين توسعه پايدار در نواحي معدني مفيد واقع گردد