شناسايي چهره با استفاده از الگوهاي جهت ها و اندازه ها

توصيفگرهاي ويژگي محلي عملكرد خوبي در شناسايي تصوير دارند. از جمله توصيفگر هاي محلي پايه مي توان به الگوي باينري محلي (LBP) و گابور اشاره كرد كه توصيفگرهاي زيادي بر مبناي آن ها شكل‌گرفته‌اند. در سير تحول توصيفگرهاي بافت، روش هاي زيادي ارائه‌شده اند. براي نمونه هيستوگرام گراديان جهت دار (HOG) كه با گرفتن گراديان از تصوير، زمان محاسباتي را نسبت به گابور بسيار كاهش مي دهد، همچنين با تركيب LBP و HOG، توصيفگري قوي بنام الگوهاي اندازه هاي لبه جهت-دار (POEM) معرفي‌شده است كه توانايي خوبي در شناسايي چهره دارد. نسخه بهبوديافته POEM كه الگوهاي جهت هاي غالب (PDO) ناميده مي شود، رابطه بين جهت هاي غالب را در يك ناحيه محلي بررسي مي كند. ازآنجايي‌كه POEM و PDO مكمل هاي خوبي براي يكديگرند، روش پيشنهادي با تركيب بهبوديافته اين دو ارائه‌شده است. الگوريتم POEM با جايگزين كردن الگوي باينري محلي نرم (SLBP) به‌جاي LBP و تقسيم بندي متفاوت تصوير براي تشكيل هيستوگرام و PDO تنها با تقسيم بندي متفاوت تصوير، بهبود داده‌شده‌اند، سپس با تركيب آن ها، روش پيشنهادي بانام الگوهاي جهت ها و اندازه ها (POM) ارائه‌شده است. نتايج ارزيابي پايگاه هاي داده ORL و FERET توانايي الگوريتم پيشنهادي را در شناسايي چهره مقابل ساير روش ها به‌خوبي نشان مي دهد.