دستاوردهاي بصري نقوش و نمادهاي ايراني- اسلامي به عنوان مؤلفه ارزشمند در گرافيك ايران (با تأكيد برنقوش دستبافته هاي قوم تركمن)

هر قومي به تناسب زندگي، كار و نحوه ارتباط اجتماعي با ساير اقوام داراي نگرشي خاص نسبت به شيوه زيست خود مي باشد و در وادي فرهنگ براي خود حماسه ها و اسطوره هايي دارد كه براي آن ملت قابل احترام و مقدس است. مبناي اصلي اين تحقيق، نقوش مورد استفاده در دست بافته هاي تركمن از جمله پوشاك، فرش و زيورآلات مي باشد و حدود اين پژوهش تركمن هاي ساكن استان گلستان مي باشد. قوم تركمن، سرشار از غناي هنري، كه از چندين سال پيش تاكنون در اين ناحيه ساكن شده اند و قدمت تاريخي دارند. اين قوم داراي آداب، سنن و فرهنگ خاص خود مي باشد كه اين فرهنگ و سنت در آثار هنري آنها نيز نمود پيدا كرده است. تركمن ها نيز همانند ساير اقوام و جوامع بشري داراي سمبل هاي خاص خود هستند. روش تحقيق توصيفي- تحليلي است و بخشي از اطلاعات از طريق مطالعات كتب مرتبط در زمينه پوشاك، جواهرات و فرش تركمن انجام شده در جهت شناخت جز به جز نقوش بكار رفته در هنر دستي تركمن از جنبه معنايي و مفهومي آن، اين پژوهش همّ خود را در بررسي محتوايي قرار مي‏دهد و تلاش مي‏كند از طريق فرم به بطن معناي نهفته در نمادها پي ببرد. اين مقاله به دنبال پاسخ به اين سؤالات است كه چگونه مي توان با ريشه يابي نقوش تركمن در تبيين هويت ملي در فرهنگ بصري كشورمان كمك كرد؟ اهداف اين پژوهش ريشه يابي نقوش در جهت خوانش فرهنگ تركمن و شناساندن آن به ديگران براي جاودانه ماندن هنر بومي ايران است كه با بي توجهي در لابلاي گذر زمان رو به فراموشي است.