كاربرد رنگ در منظر مجموعه زنديه شيراز

با نگاهي گذرا به نظام سنتي شهرهاي ايران و سلسله مراتب خاص موجود در آنها شايد بتوان ادعا كرد كه در فرهنگ سنتي ما، تجلي روح ساكنان، سازگار با طبيعت پيرامون خود بوده است. تركيب فضايي و هماهنگي مجموعه و ريتم بصري از جمله فرم ها، رنگ، تناسبات و... به عنوان مهمترين فضاهاي اجتماعي شهرسازي ايراني- اسلامي، بيانگر تعمق و تدبر پيشينيان به تأثيرات روانشناسي محيطي و درك محيطي از فضاهاست. نحوه حضور رنگ ها در فضا و توجه به اينكه به كارگيري رنگ ها با چه هدفي دنبال مي شود، بسيار حائز اهميت است كه بررسي و تحليل فضاهاي شهري برجاي مانده از شهر سنتي ديروز و قواعد و قوانين حاكم بر آن مي تواند مرجع و پاسخگوي باشد. مجموعه زنديه شامل بازار، كاروانسراها، مسجد، حمام، آب انبار، ارگ حكومتي، ديوان خانه، ميدان توپخانه و ميدان مشق بوده است. هدف و تمركز پژوهش حاضر بر رنگ، تركيب هاي رنگي، ارتباط معنايي موجود ميان رنگ ها و نقش اين هماهنگي در پديدآوردن منظر شهري يكپارچه براي شهرهاي ايراني- اسلامي است. از همين رو، روش تحقيق اين نوشتار، توصيفي- تحليلي است. براي تدوين چارچوب پژوهش مطالعه كتابخانه اي و برداشت هاي ميداني بر مبحث رنگ در مجموعه زنديه شيراز انجام شده است. در نهايت، يافته هاي پژوهش نشان داد كه در آفرينش فضاي شهري بي نظيري همچون مجموعه وكيل شيراز رنگ به عنوان عنصري مهم، نگاهي ويژه شده است كه در هنر و معماري اين مجموعه از رنگ هاي سازگار با اقليم و هويت بومي و حداكثر استفاده از رنگ براي افزايش غناي حسي و بصري مكان ديده مي شود.