كاربرد نقوش اسليمي در نشانه‌هاي معاصر ايران

خطوط ممتد و ساده كه به ‌صورت گردش‌هاي مارپيچ و حلزوني بر روي سطوح نقش مي‎بندند، به‌يقين در گروه اولين آرايه‌ها و اشكال دلنشين و هنرمندانه‌اي بودند كه بشر به جهت ملاحت بخشيدن به سطوح مختلف از آن بهره جست. اين خطوط توانايي اين را داشتند كه با گسترده شدن در هر سطح، جلوه‌هاي زيباشناسانه‌ي نقش و نگار را به وجود آورند. نقوش اسليمي كه ريشه در فرهنگ و هنر ايران دارد نمونه بارز اين اشكال انتزاعي هستند. نقش‌مايه‌هاي اسليمي به‌عنوان يكي از نقوش اصلي و پرمايه در انواع آثار هنري همچون معماري، كتاب‌آرايي و هنرهاي صناعي به كار گرفته مي‌شود. كاربرد وسيع اين نقوش به‌عنوان آرايه هنري، نگارندگان اين مقاله را به اين مهم سوق داده: آيا در طراحي نشانه‌هاي معاصر ايران‌ از نقوش اسليمي استفاده ‌شده است؟ و در صورت بهره بردن، اين اشكال در چه نوع نشانه‌هاي به لحاظ موضوعي به‌كار رفته‌؟ بر اين اساس تعدادي از نشانه‌هاي معاصر ايران مورد بازبيني قرار گرفتند. با فرض بر اينكه طراحان معاصر ايران براي نشان دادن هويت ملي خود در آثارشان از نقوش اسليمي استفاده كردند اين پژوهش به روش توصيفي- تحليلي انجام گرفت و اطلاعات به روش كتابخانه‌ايي جمع‌آوري گرديد. نتايج پژوهش گوياي اين مطلب است كه طراحان گرافيك معاصر ايران از نقوش اسليمي در طراحي نشانه ‌با موضوعات فرهنگي، تجاري، سياسي و اجتماعي بهره گرفته‌اند. شايان ذكر است بيشترين كاربرد آن در طراحي نشانه‌هاي فرهنگي و غالباً در تركيب با نوشته يا تصوير همراه مي‌باشد.