تحليلي بر چگونگي تاثير اعتقاد به منجي و مهدويت در ايجاد روحيه شاداب در بين اقشار جامعه

فرهنگ مهدويت پيام آور بيداري و آگاهي امت بزرگ اسلام و زمينه ساز درك عزيزانه آدمي از حيات طيبه و از حقيقت وجود است. فرهنگ مهدويت مردمي ترين فرهنگ بشري است. در پرتو اين فرهنگ اميد به كاستن از رنج محرومان، آزادي مظلومان و برقراري عدالت اجتماعي همواره طنين انداز قلب هاي مشتاق و علاقه مند به حضرت مهدي(عج) است و زمينه ساز بهداشت جسمي و روحي خواهد شد. پژوهش حاضر نيز بر اساس روشي تحليلي-همبستگي با استفاده از پرسشنامه اعتقاد به منجي و مهدويت و سلامت رواني، به بررسي رابطه بين سلامت رواني و اعتقاد به منجي و مهدويت در بين اقشار مختلف مردم پرداخته است. حجم نمونه شامل 378نفر از مردم شهر شيراز بر اساس فرمول كوكران مي باشند. در پرسشنامه سلامت روان از فرم 28 ماده اي پرسشنامه GHQ كه مشتمل بر چهار مقياس فرعي(علائم جسماني، اضطراب، اجتماعي و افسردگي) هر يك به تعداد 7 سوال و بخش اعتقاد به منجي و مهدويت با پرسشنامه 22 سوالي استفاده شده است. نتايج بيانگر آن بودند كه به طور كلي بين سلامت روان و اعتقاد به منجي و مهدويت در بين مردم رابطه وجود دارد. در بين زير مجموعه هاي سلامت روان نيز همگي با اعتقاد به منجي و مهدويت ارتباط داشتند به طوريكه علائم افسردگي داراي بالاترين معناداري و كنش اجتماعي داراي معناداري كمتري بود. يعني اينكه افزايش توجه به معنويات زمينه ساز سلامت رواني و كاهش افسردگي، كاهش كنش وخيم اجتماعي، كاهش اضطراب و كاهش علائم جسماني بد مي گردد. در اين ميان توجه به آموزه هاي مهدويت و منجي كه مشتمل بر مطالب بسيار عالي و معنوي و اميدواري مي باشد، تاثير بسيار شگرفي در سلامت رواني و سلامت جامعه اسلامي دارد.