بررسي تطبيقي اتانازي در حقوق كيفري ايران و كشور و آمريكا

چكيده پايين آمدن قدرت تحمل بشر امروزي در برابر درد و بهره گيري از اشيا تسهيل كننده مرگ، امكان زنده نگه داشتن طولاني مدت بيماران صعب العلاج و همچنين استفاده از اعضاي بدن افراد دچار مرگ مغزي براي پيوند گرديده تا توجه بيشتري نسبت به انتخاب قتل نفس يا اتانازي شود. اين مطالعه با بررسي قوانين كشورهاي مختلف و فتاوي عمده فقها و علماي معاصر شيعه در خصوص قتل نفس يا اتانازي، انجام شد. همچنين از تحقيق و تتبع در آيات قرآن و روايات و نيز فتاوي فقها نيز براي دستيابي به يك نتيجه ي مستدل استفاده گرديد. قرآن كشتن يك فرد را معادل كشتن همه ي انسانها به حساب آورد.بر اساس يك تكليف الزامي و الهي، قتل نفس يا كشتن ديگران از گناهان كبيره است. مرگ پرهيز از درمان، در نگاه عرف و عقل، خودكشي نيست. امتناع پزشك از درمان بيمار، قتل نفس به حساب نيامده و قصاص و ديه اي بر آن جاري نيست ولي به دليل كوتاهي در حفظ جان يك انسان، گناه بزرگي مرتكب شده است. در اتانازي صرف دلسوزي و راحت نمودن بيمار، مانع صدق قتل نفس نشده و چنين كاري شرعا ناروا و حرام است. اگر قتل نفس با اذن و رضايت بيمار باشد، قصاص و ديه اي ندارد. در خصوص قتل مرگ مغزي برابر نظر بعضي از فقها، بيمار مرده به حساب مي آيد. عده اي هم، دليل ذكر شده را كافي نميدانند . ديدگاه بعضي از كشورها با قبول اتانازي در حمايت قانون كه متاثر از ديدگاههاي علمي دانشمندان آنها است. بدون در نظر داشتن جنبه هاي اعتقادي آنها بيان گرديده نتيجه گيري نتايج مطالعه نشان داد كه اتانازي يا قتل نفس از روي ترحم و يا پرهيز از درمان، بدون اطلاع فرد با تقاضاي او و حتي اكراه و تهديد نيز ، مجاز نخواهد بود . كليد واژه: اتانازي ، قتل نفس، قصاص، خودكشي، مفهوم كيفيت زندگي، اتانازي در باورهاي ديني و مكاتب فكري