تحليل ميزان رشد و توسعه اقتصادي روستا با رويكرد گردشگري روستايي (نمونه موردي روستاي ازغد)

چكيده در حال حاضر فعاليت هاي گردشگري به عنوان بخش چهارم فعاليت هاي انساني پس از كشاورزي ، صنعت و خدمات محسوب مي شود و به طور كلي گردشگري ابزاري در توسعه ي اقتصادي و اجتماعي بشمار مي رود ، خصوصا گردشگري روستايي يكي از مهمترين منابع درآمد و اشتغال در روستاهاست و نقش مهمي در نوسازي ، بازسازي و در نهايت احياء نواحي روستايي دارد.گردشگري روستايي علاوه بر حفظ ارزش ها و باورهاي مردمي و فرهنگ آنها ، ايجاد فرصت هاي شغلي و كسب درآمد براي ساكنين محلي و توسعه ساختارهاي زيربنائي ، امكان توسعه يكپارچه روستايي و حفاظت از ميراث طبيعي ، تاريخي و فرهنگي را فراهم مي سازد.قابل ذكرست كه گرچه گردشگري منجر به اثرات و پيامدهاي مثبت اقتصادي براي روستاها مي شود اما در بعضي موارد اثرات و پيامدهاي منفي اقتصادي از قيبل افزايش قيمت كالا و خدمات در فصل گردشگري روستاها،بالا رفتن قيمت زمين در روستا و وابستگي بيش از اقتصاد روستاها به گردشگري را به دنبال دارد.مقاله حاضر نيز به بررسي نقش گردشگري روستايي در رشد و توسعه اقتصادي در منطقه ازغد از توابع شهرستان طرقبه مي پردازد و بدين منظور از روشswot سود مي جويد كه به تعيين نقاط قوت،ضعف،فرصت ها و ضعف ها و ارائه راهبردها در جهت توسعه اقتصادي روستا و در نهايت توسعه گردشگري مي پردازد.منطقه طرقبه از گذشته مورد توجه جهانگردان و طبيعت گردان بوده است كه نشان دهنده جايگاه والاي جغرافيايي،فرهنگي و تاريخي منطقه دارد و به دليل قرارگيري آن در پيرامون كلانشهر مشهد و داشتن مواهب مذهبي و فرهنگي توريسم توانسته جايگاهي در توسعه اقتصادي منطقه داشته باشد. در نهايت يابد گفت برنامه ريزي هاي گردشگري در اين منطقه باعث تنوع اقتصاد محلي و رونق فعاليت هاي اقتصادي بصورت سازمان يافته در اين حوزه مي شود كه زمينه توسعه روستايي را فراهم مي سازد. واژگان كليدي: رشد اقتصادي ، توسعه ، گردشگري ، روستا ، ازغد