بررسي مولفه هاي اقليمي معماري پايدار در معماري بومي روستايي (مطالعه موردي روستاي كنگ)

چكيده با توجه به رشد بسيار زياد جمعيت جهان و گذر آن از مرز هفت ميليارد نفر، ميزان مصرف انرژي به شدت افزايش يافته، به طوري كه ادعا شده كه ميزان انرژي مصرف شده در طول سال هاي 1970 تا 2000 برابر با انرژي مصرف شده از ابتداي پيدايش بشر تا سال 1970 بوده است، با توجه به اين شدت استفاده از منابع انرژي و افزايش بي سابقه ي آلودگي هاي زيست محيطي به ويژه افزايش گازهاي گلخانه اي در سال هاي اخير، و هشدار دانشمندان در مورد اين مسئله، مقوله ي توسعه پايدار از دهه ي 80 ميلادي مطرح گرديد.كه يكي از مهمترين بخش هاي توسعه ي پايدار بحث معماري پايدار مي باشد.( جمالي, سياوش و منوچهر داداش زاده، ۱۳۹۰). بر اساس مطالعات انجام شده در رابطه با بناهاي بومي و سنتي كشورمان، مشاهده مي شود كه اصول معماري پايدار در اين بناها به طور نسبي رعايت شده است. در اين ميان مي توان به عنوان نمونه بارزي از بومي مداري و رعايت اصول معماري پايدار، به معماري روستايي اشاره كرد. هدف از اين تحقيق،بازشناخت عناصر ساختاري معماري بومي روستاي كنگ در بحث اقليم و تحليل چگونگي تاثير اقليم در كالبد معماري بومي روستا و روند شكل گيري و نحوه عملكرد آن ها مي باشد. كليد واژه: معماري پايدار، معماري بومي، اقليم، معماري سنتي، مسكن روستايي.