شناسايي وضعيت كيفي پياده‌روها و تلاش در جهت افزايش سرزندگي (نمونه موردي: بولوار هفتِ تير مشهد)

چكيده فضاهاي شهري يكي از بارزترين عرصه هاي تجلي هويت، فرهنگ و تمدن جامعه شهري است و علاوه بر اينكه تجلي گاه رابطه ي عملكرد بين انسان و فضاست، از نظر سياسي، اقتصادي و اجتماعي نيز ارزش والائي دارد، دراين بين فضاهاي پياده يكي از مهم ترين فضاهاي شهري و عرصه هاي عمومي در شهرهاست. در اين مقاله سعي شده است كه بخش كوچكي از پياده روهاي شهر مشهد از نظر وضعيت كيفي مورد بررسي قرار گيرد. و در همين راستا از دو روش اصلي مطالعه و مشاهده استفاده شده است كه به نتيجه اي دقيق تر رسيده شود. در نهايت پس از بررسي وضعيت كيفي پياده رو ها از هفت تير 19 تا 23 از نظر ايمني، پوشش گياهي، كف سازي و ... نتيجه گرفته مي‌شود كه در محدوده مورد بررسي كيفيت پياده روها يكسان نيست؛ به طوري كه 15 نوع كف سازي در محدوده اي كوچك به كار گرفته شده، و اين مورد مانع ايجاد سرزندگي است. واژگان كليدي: پياده رو، پياده راه، كيفيت، سرزندگي، مشهد، پوشش گياهي، كف سازي.