اثر غلظت اسيد فسفريك در محلول پليمري بر ساختار و كارايي غشاهاي متخلخل الياف توخالي پلي وينيليدن فلورايد-هگزافلوروپروپيلن براي جذب دي اكسيد كربن

چكيده در اين مقاله غشاهاي متخلخل الياف توخالي پلي وينيليدن فلورايد-هگزافلوروپروپيلن با روش جداسازي فازي ساخته شده اند. اثر غلظت افزودني غيرحلال فسفريك اسيد در محلول پليمري بر ساختار و كارايي غشاها براي جذب دي اكسيد كربن در تماس دهنده غشايي بررسي شده است. نتايج ميكروسكوپ الكتروني نشان داد كه با افزودن غير حلال به محلول پليمري ساختار بندانگشتي غشاها افزايش مي يابد كه بدليل افزايش سرعت جداسازي فازي مي باشد. غشاهاي توليده شده با 3% غير حلال اندازه حفره هاي كوچكتر و تخلخل سطحي بيشتري نشان دادند. با افزايش تخلخل سطحي و مقاومت مرطوب شدن غشاهاي توليد شده با 3% اسيد فسفريك بيشترين ميزان شار جذب 1.55×10-3 mol/m2 s در سرعت مايع 0.03 متر بر ثانيه حاصل گرديد كه اين مقدار تقريبا 53% بيشتر از غشا ساده مي‌باشد. بنابراين با افزايش تراوايي و مقاومت مرطوب شدن غشاهاي پلي وينيليدن فلورايد‌هگزافلوروپروپيلن مي‌توان شار جذب غشاها در تماس دهنده غشايي را افزايش داد. واژههاي كليدي: غشا، الياف توخالي پلي وينيليدن فلورايد-هگزافلوروپروپيلن˛ فسفريك اسيد، جذب دي‌اكسيدكربن، تماس دهنده غشايي