مروري بر مطالعات مدل سازي ترموديناميكي روش ضد حلال گازي جهت توليد نانو ذرات

چكيده بيشتر تركيبات دارويي حلاليت كمي در آب دارند بنابراين جذب بيولوژيكي آن ها در بدن كم است، ميزان زيادي از داروي وارد شده به بدن، بدون جذب از بدن خارج مي شود و مقدار استفاده از آنها بالا خواهد بود، اين مسئله در مورد داروهاي گران قيمت بيشتر ايجاد مشكل مي كند. ميزان و سرعت انحلال از طريق كاهش اندازه ذرات افزايش پيدا مي كند، انحلال ذرات ريز شده بيشتر است زيرا سطح تماس آن ها با آب بيشتر است. روش هاي مرسوم و متداول كاهش اندازه ذرات شامل آسياب كردن، كريستاليزاسيون و خشك كردن با خشك كن هاي پاششي و انجمادي است كه بيش تر اين روش ها مكانيكي بوده و به علت تنش بالا و عدم كنترل اندازه ذرات نهايي، مشكلاتي از قبيل تغيير ماهيت، توزيع وسيع اندازه ذرات، آلودگي محيط زيستي، وجود حلال در محصول باقيمانده را به دنبال دارند كه امروزه براي جلوگيري از اين مشكلات جهت ريز كردن ذرات از سيالات فوق بحراني استفاده مي كنند. يكي از مهم ترين اين روش ها فرآيند ضد حلال گازي است. واژگان كليدي: حلاليت، سيالات فوق بحراني، تركيبات دارويي، فرآيند ضد حلال گازي