پارامترهاي لازم جهت بالا بردن بهره وري انرژي الكتريكي و كاهش هزينه هاي مربوطه در صنعت

مديريت انرژي در واقع در حكم چتري است كه كليه فعاليتهاي مربوط به بهينه سازي انرژي و صرفه جويي انرژي را پوشش مي دهد.و از مهمترين ابزار مديريت انرژي جهت برنامه ريزي صحيح انجام مميزيهاي انرژي مي باشد.و لكن جهت استقرار مديريت انرژي در يك سازمان نيازمند بسترسازيها و اقداماتي هستيم كه بتواند دستيابي به نقطه هدف كه عبارتست از:كاهش منظم و مستمر ميزان مصرف انرژي.را فراهم نمايد.در اين مقاله سعي گرديده است روشي مطلوب و موثر كه در تعدادي از كارخانجات اجرا گرديده و نتايج مطلوبي حاصل گرديده است ارائه شود تا بتواند در صنعت مفيد واقع گردد و به عنوان يك اقدام ملي در كليه كارخانجات اجرا و گام موثر و مهمي را در كاهش مصرف انرژي برداريم.لذا اين مقاله به اقدامات عملي مناسب جهت بهينه سازي و مديريت مصرف انرژي در كشور مي پردازد.تدوين استانداردها و معيارهاي برچسب مصرف انرژي،ايجاد و توسعه آزمايشگاه ملي صرفه جويي انرژي،بهينه سازي انرژي و مديريت بار در صنايع،مميزي انرژي درساختمانها،تهيه نرم افزارهاي مشاور بهينه سازي و فعاليتهاي آموزشي و آگاه سازي از جمله اين اقدامات بوده است. اما علي رغم موارد به انجام رسيده،همچنان پتانسيلهاي بسيارگسترده اي براي بهينه سازي مصرف انرژي دركشور و جود دارد،كه درصورت بكارگيري راهكارهاي مناسب،نتايجي همچون كاهش سطح تقاضاي انرژي و محدود شدن نرخ رشد رو به افزايش ظرفيت سازي نيروگاهي،بهبود الگوي توليد،مصرف و بهبود ضريب استفاده از سيستم موجود و آزادسازي ظرفيتهاي عرضه براي حضورفعال تر در بازارهاي بين المللي انرژي را به دنبال خواهد داشت.همچنين با عنايت به نياز روز افزون منابع انرژي و كاهش منابع سوخت فسيلي ضرورت سالم نگهداشتن محيط زيست، كاهش آلودگي هوا، محدوديتهاي برق رساني و تامين سوخت براي نقاط روستايي دور افتاده و... استفاده از انرژيهاي نو مانند، انرژي آب انرژي باد، انرژي خورشيد، انرژي هيدروترمال، و... مي‌تواند جايگاه ويژه‌اي داشته باشد.مديريت مصرف يكي از مباحث مهم و استراتژيك به منظور دستيابي به تعالي و توسعه اقتصادي كشورهاست چرا كه پس از طي عصر كشاورزي با هدف تأمين غذا و ورود به عصر صنعتي با هدف تأمين ابزار و ماشين، هرچند گذر از دوره محصول گرايي با تفكر رشد اقتصادي در اواخر قرن نوزدهم همراه بود ولي به مرور زمان و با گذر از دوره بازارگرايي در نيمه اول قرن بيستم و ورود به عصر فراصنعتي و پيدايش رقابت شديد در محيط پوياي تهديدآميز، باعث گرايش به سمت بهره وري و متعاقباً تلاشي مفيد براي برخورداري از بهره وري در كنار رشد اقتصادي با هم افزايي به اصطلاح «در حال توسعه» گرديد و مديريت مصرف را به سوي وضعيت «توسعه يافته» هدايت نمود، بطوريكه توجه خاص به مديريت مصرف با مفهوم مديريت توسعه در عصر اطلاعات و كاربردي نمودن استراتژي با استفاده از مديريت دانش، امري كارا و مؤثر تلقي گرديد و متعاقباً مديريت مصرف در انرژي نيز با كمك اين نوع مديريت ، يقيناً توان پياده سازي و عملياتي شدن را از خود نشان خواهد داد.