بررسي رابطه بين خود انگاره با مراقبت معنوي گروهي در گروه الكلي هاي گمنام

چكيده هدف اين پژوهش بررسي رابطه بين خود انگاره با مراقبت معنوي گروهي در گروه الكلي هاي گمنام (AA) شهرستان مشهد بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه افراد انجمن الكلي هاي گمنام (AA) شهرستان مشهد كه تعداد 5950 فرد الكلي بهبود يافته مي باشد. شيوه نمونه گيري تصادفي ساده و حجم نمونه طبق جدول مورگان 361 نفر مي باشد. نوع تحقيق توصيفي از نوع همبستگي بود و از ضريب همبستگي پيرسون وآزمون t جهت تجزيه و تحليل داده‌هاي استفاده گرديد. ابزار جمع آوري اطلاعات عبارت بود از: پرسشنامه¬ي خودانگاره (SCQ) كارل راجرز و پرسشنامه معنويت و مراقبت معنوي(SSCRS). يافته هاي پژوهش نشان داد كه بين مولفه خودانگاره با مراقبت معنوي گروهي در افراد مورد مطالعه رابطه مثبت و معنا داري وجود دارد و به طور كلي مي توان نتيجه گرفت كه خودانگاره مي تواند حدود 35% مراقبت معنوي گروهي در افراد مورد مطالعه را تبيين كند كه از نظر آماري معني دار بود. واژگان كليدي: خودانگاره، مراقبت معنوي، الكلي هاي گمنام (AA)