مقايسه مقاومت برشي نمونه هاي رسي تثبيت شده با آهك و نمونه هاي رسي تسليح شده با ژئوسنتتيك

چكيده از روش هاي بهسازي خاك هاي مسئله دار مي توان به تثبيت با مواد افزودني و تسليح با المان هايي با مقاومت كششي بالا اشاره كرد. يكي از مهمترين موادي كه براي تثبيت خاك هاي ريزدانه به كار مي رود، آهك است. اضافه كردن آهك به خاك رس سبب انجام واكنش هايي مي گردد كه منجر به بهبود خواص اوليه خاك مي-شوند. امـروزه اسـتفاده از ژئوسينتتيك ها براي بهبود ويژگي هاي مهندسي انواع مختلف خاك ها به خوبي پذيرفته شده است. اكثر مطالعات در گذشته محدود به خاك هاي درشت دانه بوده و تحقيقـات و مطالعـات انـدكي در خصـوص امكـان پـذيري و مزاياي استفاده از مسلح كننده در خاك هاي چسبنده انجام يافته است. در اين پژوهش نمونه هاي تثبيت شده با درصد هاي مختلف آهك (0، 2، 4، 6 و 8 %) و در زمان هاي عمل آوري گوناگون (1، 7 و 14 روز) و همچنين نمونه هاي تسليح شده با ژئوسنتتيك (ژئوتكستايل و ژئوگريد) تحت آزمايش برش مستقيم قرار گرفته اند. نتايج نشان مي دهد كه مقاومت برشي نمونه مسلح شده با ژئوگريد با ابعاد چشمه هاي 4*4 ميليمتر كه بيشترين مقاومت را در بين نمونه هاي مسلح شده داراست، تقريبا برابر با نمونه تثبيت شده با 3% آهك در زمان عمل آوري 1 روز مي باشد. مقاومت برشي نمونه هاي مسلح شده با ژئوتكستايل 200 گرمي و ژئوگريد با چشمه هاي 10*10 ميليمتر حتي كمتر از مقاومت نمونه تثبيت شده با 1% آهك در زمان عمل آوري 1 روز است. واژگان كليدي: مقاومت برشي، خاك رس، تثبيت با آهك، تسليح با ژئوسنتتيك، آزمايش برش مستقيم.