ارزيابي اثر روشنايي بر كارگران كارخانه قطعات محوري خراسان

يكي از عوامل زيان‌آور و تأثير‌گذار بر روي كاركنان در محيط كاري به تأثيرات نامطلوب روشنايي بر سلامت چشم و بينايي افراد ارتباط پيدا ميكند. وجود روشنايي مطلوب در محيط‌هاي كاري منجر به كاهش حوادث شغلي، افزايش بهره‌وري و در نتيجه، كاهش هزينه‌ هاي توليد ميگردد. در اين پژوهش، ميزان سطح روشنايي سالن ‌هاي توليدي مختلف به صورت عمومي و موضعي در كارخانه قطعات محوري خراسان (بر روي تعداد 87نفر از كارگران و كاركنان) به مدت 5 سال (در سال‌هاي 89، 91 و 93) ارزيابي شده است. بدين منظور، اندازه‌گيري ميزان روشنايي در سال‌ هاي مختلف در محيط كاري توسط دستگاه HAGNER به روش كالبيره داخلي صورت گرفته است. نتايج حاكي از آن است كه ميزان روشنايي در سالن ‌هاي مختلف به ميزان رضايت ‌بخش است و فقط ميزان روشنايي انبار مركزي از حد استاندارد كمتر ميباشد. قابل ذكر است كه در سال‌هاي 89، 91 و 93 كمبود ميزان روشنايي به ترتيب در بخش‌هاي دريل، تراب و تراش، در بخش‌ هاي ترانس، مونتاژ پلوس راست، سنگ، كاپستن و قسمتي از آزمايشگاه و در بخش‌هاي كاپستن، مولتي اسپيندل، فرز افقي، تراش ابزار سازي، حديده، اتاق ارشد توليد، اتاق حصار كنترل، اتاق كنترل قطعات، انبار ابزار‌ سازي و قسمتي از آزمايشگاه مشاهده ميشود. بنابراين، ارزيابي ميزان روشنايي و تاثير آن بر افراد در هنگام تغيير محل دستگاه ‌ها، ايجاد بخش‌هاي جديد و نصب دستگاه ‌هاي جديد از اهميت بسزايي برخوردار است.