بررسي فعاليت آنتي اكسيداني و ميزان پايداري تركيبات فنولي حاصل از ميوه ازگيل

ميوه ازگيل (Mespilus germanica L.) يكي از محبوب ترين ميوه هاي بومي مناطق شمالي ايران بوده كه علاوه بر مصارف خوراكي به دليل مقادير بالاي تركيبات آنتي اكسيداني آن مانند كارتنوئيدها، فلاونوئيدها، ويتامين C و تركيبات فنولي، ميزان ابتلا به بسياري از بيماري ها مانند سرطان و بيماري هاي قلبي و عروقي را كاهش مي دهد. هدف از انجام اين پژوهش، ارزيابي تاثير پارامترهاي مستقل نظير زمان استخراج، دماي استخراج و نسبت جامد به حلال با طرح مركب مركزي جهت بهينه سازي محتوي فنلي و فلاونوئيدي كل در عصاره ي ميوه ازگيل بود. بهينه سازي فرايند استخراج عصاره آنتي اكسيداني ميوه ازگيل ژاپني توسط روش استخراج به كمك ماسيراسيون و بررسي خواص آنتي اكسيداني آن بود. در آزمون مذكور 4 فاكتور، نسبت حلال به آب (v:v 25،37/50، 50، 62/50 و 75)، نسبت جامد به حلال (% 4، 5/50، 7، 8/50 و 10)، زمان (min 20، 25، 30، 35 و 40) در 5 سطح و قطبيت HCL در دو سطح (%0 و 01 /0) مورد بررسي قرار گرفت. آناليز آماري جهت تعيين حالت بهينه كل با در نظر گرفتن هر آزمون حاكي از آن بود كه شرايط بهينه در روش استخراج به كمك ماسيراسيون در ارزيابي تركيبات فنولي و فلاونوئيدي در نقطه بهينه بترتيب برابر با 301/ 3 و 013/ 13 گزارش گرديد.