بررسي تغييرات آلفا-سولاسونين و آلفا-سولامارجين در بادمجان درنتيجه دستورزي دستجات كروموزومي

دوبرابر كردن كروموزوم‌ها به جهت توليد منابع ژنومي قوي‌تر به اهداف اصلاحي در گياهان متداول است. توليد متابوليت‌هاي ثانويه در گياهان بشدت تحت تاثير تكامل و تغييرات ژنوم قرار دارد. تغييرات در ميزان اين متابوليت‌ها مي‌تواند مقاومت گياه را به پاتوژن‌ها افزايش دهد. همچنين ممكن است سطح متابوليت‌ها به حدي برسد كه براي مصارف انساني سمي و خطرناك باشد. هدف پژوهش حاضر بررسي اثر پلي‌پلوييدي القايي بر مقدار گليكوآلكالوييدهاي چهار رقم ديپلوييد و تتراپلوييد بادمجان در قالب طرح پژوهشي بررسي اثر سطوح مختلف پلوييدي بر خصوصيات فيزيولوژيك و فنولوژيك بادمجان مي‌باشد. در اين پژوهش تلاش شد تا مشخص گردد ايجاد تغيير در ميزان گليكوآلكالوييد بادمجان آيا خطرناك است يا به خصوصيات مفيد آن براي سلامتي انسان مي‌افزايد. نتايج نشان داد كه تغيير در دستجات كروموزومي با تغيير معني‌دار در ميزان گليكوآلكالوييدهاي اندازه‌گيري همراه نبوده و مقدار گليكوآلكالوييدها از حدمجاز مصرف انسان تجاوز نمي‌كند. در ميان ژنوتيپ‌هاي مورد بررسي، شاخساره پاسارگاد ديپلوييد بيشترين ميزان آلفا سولامارجين و شاخساره كشتزار ديپلوييد بيشترين آلفا سولاسونين را در مرحله برداشت محصول نشان دادند. تغييرات گليكوآلكالوييدهاي مورد بررسي در طي فصل رشد در ميوه‌هاي بادمجان متفاوت از شاخساره بود. با رسيدن به زمان برداشت محصول ميزان هر دو گليكوآلكالوييد آلفا سولامارجين و آلفا سولاسونين در ميوه كاهش يافت.