بررسي نماد شناسي سيمرغ در هنر ايران و تاثير آن در طراحي نشانه

سيمرغ اين پرنده اساطيري در فرهنگ ايراني قدمتش به دوره باستان مي رسد. نقش سيمرغ در عهد ساساني بر بسياري از جام¬ها و ظرف¬ها نقش بسته است. در شاهنامه هم بسيار از آن ياد شده و نماد خرد و دانايي بوده است. سيمرغ نماد حكمت و نفس جستجوگر بوده. نقش سيمرغ در تزئينات مساجد و اماكن مذهبي در كاشي¬كاري و گچبري¬ها استفاده شده و يكي از نماد¬هاي مهم در فرهنگ عرفاني ايران زمين است. هدف از اين پژوهش بررسي مقدار آشنايي طراحان گرافيك امروز ايران از اين نقش¬مايه و كاركرد آن در طراحي نشانه مي¬باشد. روش اين تحقيق به شيوه ميداني و كتابخانه¬اي است. در روش ميداني از پرسشنامه¬اي با 15 پرسش از جميعت 100 نفر طراح گرافيك استفاده شد. نتايج بررسي¬هاي مشخص ساخت كه علي¬رغم اين كه از اين نماد در طراحي نشانه بسيار استفاده شده؛ نسل¬هاي جديد با توجه به ارتباط ناكارآمد با ادبيات كهن و آشنا نبودن با اسطوره¬ها ، كمتر اين نقش¬مايه را مي¬شناسند و از آن استفاده مي¬كنند. در سال¬هاي اخير نشانه ها بيشتر به صورت نوشتاري بوده و تمايل براي استفاده از تصوير در نشانه كاهش يافته است. از اين رو ارتقاي سطح دانش ادبيات در فراگيران رشته¬هاي ارتباط تصويري ضروري به نظر مي¬رسد.