شناسايي نمادهاي به كار رفته در پيكره هاي سفالي خاتوزين بررسي آن از نظرگاه يونگ

هنر پديده اي براي بيان احساسات و هيجانات انسان است و از گذشته تا كنون زينت بخش زندگي بشر بوده است و امروزه در مدارس و آموزشگاه هاي مختلف هنر را با شيوه مختلف آموزش مي دهند. در كنار هنر آكادميك، هنر شهودي و خودپرورده اي وجود دارد كه بدون بهره گيري از حضور استاد ومحيط آموزشي مستقل، به وجود مي آيد. يكي از اين هنرمندان خودپرورده خانم خاتوزين صالحي از سفالگران خطه كردستان بوده كه پيكره سازي سفالي با اشكال و فرم هايي نمادين آفريده اند كه امروزه زينت بخش موزه ها و سازمان هاي مختلف كشور هستند. برخي از اشكال و فرم هاي نمادين در بين تمام انسان ها در تمام دوران مشترك اند. از نظر كارل گوستاو يونگ اين مفاهيم مشترك بين انسان هاي زاده ناخودآگاه جمعي بشر است و كهن الگو ناميده مي شود. در بسياري موارد يك انگاره يا نمايه از ناخودآگاه به خودآگاه راه مي يابد و هنرمند آنچه به خودآگاهش راه يافته را در قالب يك ار هنري نمادين ارائه مي دهد. در هنگام تحليل چنين آثاري است كه آگاهي از كهن الگو و ناخودآگاه جمعي مورد نظر يونگ مفيد واقع مي گردد. نگارنده با تكيه برچنين ديدگاهي پيكره هاي نمادين خانم خاتوزين را بررسي مي كند و سعي بر شناسايي مفاهيم محفوظ در آثارايشان است. اين پژوهش از نوع تحليلي وبا رويكرد كيفي است كه اطلاعات آن با حضور در ميدان تحقيق و استفاده از منابع كتابخانه اي جمع آوري شده است.