بررسي رابطه ي نگرش معنوي، اميد به زندگي و اعتياد به اينترنت با نگرش به دوستي دختر و پسر در دانشجويان دختر دانشگاه صنعتي اصفهان (به روش مدل معادلات ساختاري)

هدف از پژوهش حاضر، بررسي رابطه ي نگرش معنوي، اميد به زندگي، اعتياد به اينترنت با نگرش به دوستي دختر و پسر در دانشجويان ميباشد. جامعه ي پژوهش شامل كليه دانشجويان دختر، در حال تحصيل در مقطع كارشناسي سال تحصيلي 94-95 و ساكن خوابگاه دانشگاه صنعتي اصفهان ميباشد كه به روش نمونه گيري تصادفي ساده، نمونه اي 200 نفره از بين آنها انتخاب شد. اين پژوهش از جمله پژوهشهاي غيرآزمايشي، توصيفي، پس رويدادي و همبستگي ميباشد. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي سنجش نگرش معنوي شهيدي و فرج نيا(1391)، پرسشنامه اميد به زندگي ميلر(1988)، پرسشنامه اعتياد به اينترنت يانگ (1988)، پرسشنامه نگرش به دوستي با جنس مخالف كردلو(1388)، استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها در دو سطح آمار توصيفي و استنباطي صورت گرفته است. در سطح آمار استنباطي مدل معادلات ساختاري تحليل و تبيين شده وآزمون هاي تحليل واريانس،آزمون t، آزمون لوين و توكي اجرا شده است. نتايج نشان داد در مدل اصلي بيشترين تاثير مربوط به تاثير نگرش معنوي بر اميد به زندگي بوده است وكم ترين تاثير مربوط به اميد به زندگي بر دوستي است.در اين پژوهش رابطه معكوس نگرش معنوي و نگرش به دوستي، رابطه مستقيم اعتياد به اينترنت و نگرش به دوستي، رابطه مستقيم نگرش معنوي و اميد به زندگي، رابطه معكوس نگرش معنوي و اعتياد به اينترنت، رابطه مستقيم اميد به زندگي و نگرش معنوي و همچنين رابطه معكوس اعتياد به اينترنت و نگرش معنوي، معنادار شده است. تنها رابطه اي كه معني دار نبوده است، رابطه اميد به زندگي و نگرش به دوستي مي باشد. از يافته هاي فرعي اين پژوهش، عدم رابطه معني دار بين ميزان تحصيلات با نگرش به دوستي، وضعيت تاهل و نگرش به دوستي و وجود رابطه معني دار بين استان محل زندگي و نگرش به دوستي بوده است.