بررسي تأثير اعتقادات ديني و تربيت اسلامي برپيشگيري از اعتياد جوانان

اعتقادات و باورهاي ديني و مذهبي، پايگاه و تكيه گاه محكم افراد جامعه در مواجهه و مقابله با مشكلات، مصائب و محروميت هاي زندگي است. به گونه اي كه معتقد راستين در مشكلات كمتر آرامش خود را از دست مي دهد و با توكل كار را انجام مي دهد. اين پژوهش از نوع پژوهش توصيفي است و اطلاعات و داده هاي مورد نياز آن به شيوه هاي كتابخانه اي و اينترنت جمع آوري و تدوين گرديده است. در تحقيق حاضر به دنبال پاسخ به سؤالات زير مي باشيم: چگونه ايمان و اعتقاد مي تواند عامل بازدارنده مهم و تأثيرگذار در پيشگيري از اعتياد در قشر جوان جامعه به شمار آيد؟ به ديگر سخن آيا ايمان و باور به خداوند سبب مي شود تا يك فرد معتقد هرگز به طرف اعتياد كشانده نشود يا آن كه ايمان يك عامل صرفاً بازدارنده و كمكي است؟ از طرف ديگر چگونه تربيت اسلامي مي تواند منجر به پيشگيري از اعتياد در جوانان شود؟ اهم نتايج حاصل از پژوهش حاضر بدين شرح مي باشد: در نظام ولايي، انسان خود را از خدا و بازگشت خويش را نيز به سوي او مي بيند و در اين محور بايستي باور دروني ايجاد گردد و براي رسيدن به اين باور دروني، بايد فرزندان از ابتدا در محيط خانواده تحت تربيت ديني و ولايي قرار گيرند و ارزش هاي ديني به شيوه عملي توسط والدين به فرزندان آموزش داده شود. در اين راستا ابتدا لازم است در خانواده ها قرآن و الگوهايي چون پيامبر اكرم(ص) و اهل بيت ايشان، ملاك تربيت ديني فرزندان قرار بگيرد. همچنين تربيت معنوي و الهي، محور مهمي است كه مي تواند پشتوانه اي عظيم و همه جانبه براي مقابله با انواع رفتارهاي پرخطر از جمله اعتياد در نسل جوان باشد و اين امر ميسر نخواهد شد مگر با بهره گيري از آموزه هاي ديني و سيره ائمه معصومين(ع)، در راستاي هماهنگ سازي تربيتي بين خانواده و مربيان آموزش و پرورش كه حاصل برنامه ريزي صحيح و حساب شده مي باشد و همه اينها ميسر نخواهد شد مگر اينكه تمامي دست اندر كاران امر تعليم و تربيت اعم از اولياء و مربيان و تمامي دست اندركاران نظام جمهوري اسلامي ايران، با همكاري و بهره گيري از آموزه هاي دين مبين اسلام و اطاعت از ولي امر مسلمين، با تربيت فرزندان كشور اسلامي، زمينه تقويت نظام جمهوري اسلامي و مبارزه با اعتياد جوانان را فراهم سازيم.