بررسي رابطه ناخن جويدن با اضطراب در دانش آموزان مقطع ابتدايي شهرستان مباركه اصفهان

پژوهش حاضر، تأثير اضطراب در ناخن جويدن را بررسي كرده¬است. روش پژوهش، شبه آزمايشي بوده و جامعه آماري اين پژوهش، دانش آموزان دوره ابتدايي شهرستان مباركه بود. نمونه مورد مطالعه شامل 50 نفر دانش¬آموزان مبتلا به اختلال رفتاري (ناخن جويدن) كه از دو مدرسه انتخاب گرديد. يك مدرسه گروه گواه و ديگري گروه آزمايش در نظر گرفته شدند. در پيش آزمون از پرسشنامه تجديد نظر شده اضطراب(STAI) آشكار و پنهان اشپيلبرگر، براي سنجش ميزان اضطراب دانش آموزان استفاده شد و بعد از انجام اقداماتي براي كاهش اضطراب و آموزش عملي براي پيشگيري از ناخن جويدن به مدت 8 هفته، براي گروه آزمايش، مجدداً جهت بررسي ميزان اضطراب، پس آزمون انجام گرديد. به منظور تجزيه و تحليل آماري داده ها از آزمون t و تحليل عاملي استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه بين اضطراب و ناخن رابطه معناداري وجود دارد يعني با كاهش اضطراب، عمل ناخن جويدن كاهش مي¬يابد.