تحليل مفهوم اميد از نظر قرآن و روانشناسي و تأثير معنويت درماني بر ميزان اميد و نا اميدي زندگي زنان جوان 20 الي 30 سال شهر اصفهان 94-1393

در اين پژوهش هدف ما تعيين ميزان اثربخشي معنويت درماني(بر مبناي مفهوم اميد) بر افزايش اميد زنان 20 الي 30 سال شهر اصفهان مي باشد. پژوهش از نوع نيمه تجربي با روش آزمايشي است. لذا روش پژوهش آزمايشي و از طرح دو گروهي پيش آزمون - پس آزمون با گروه كنترل است . نمونه گيري آن به روش تصادفي مرحله انجام گرفته است به اين منظور تعداد 40 نفر انتخاب و بطور در دسترس به دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. اعضا گروه آزمايش در 10 جلسه به صورت گروهي 2 ساعته شركت كرده اند ودر آخرين جلسه، پس آزمون براي هر دو گروه اجرا شد. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه اميدواري اسنايدراستفاده شده است. داده ها با استفاده نرم افزار20-SPSS تجزيه و تحليل شده و نتايج نشان داد كه ضريب همبستگي به دست آمده بين نمره معنويت درماني(برمبناي مفهوم اميد) با كاهش نااميدي و ابعاد آن شامل احساس فرد نسبت به آينده، از دست دادن انگيزه، انتظارات و افسردگي از نظر آماري معنادار بود(05 /0 000/ 0=p). اين نتايج را اين گونه مي توان تبيين كرد كه دين، مذهب و اعتقادات معنوي در زندگي انسان داراي اهميت ويژه مي باشد و مي تواند روي جنبه هاي مختلف زندگي و حتي ميزان اميدواري افراد تأثير بسزايي بگذارد. نتيجه گيري: معنويت درماني (برمبناي مفهوم اميد) مي تواند كاهش نااميدي(احساس فرد نسبت به آينده، از دست دادن انگيزه، انتظارات) زنان جوان 20الي 30 سال شهر اصفهان مؤثر باشد.