اثربخشي آموزش تاب آوري بر شكايات جسماني نوجوانان خانواده هاي آسيب ديده اجتماعي شهر اصفهان

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخش ي آموزش تاب ‌آوري بر مشكلات بدني نوجوانان خانواده هاي آسيب ديده اجتماعي شهر اصفهان به اجرا در آمد. روش مطالعه، نيمه تجربي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري بود. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان نوجوان دختر ناحيه 6 آموزش و پرورش اصفهان بود كه درسال تحصيلي 94-95 توسط اورژانس اجتماعي بهزيستي شناسايي شده بودنداز جامعه آماري مذكور به شيوه ي نمونه گيري در دسترس 30 نفر انتخاب و به طور تصادفي در دوگروه آزمايش (15نفر) وكنترل (15نفر ) گمارده شدند همه آزمودني ها قبل از آموزش و پس از آموزش و در دوره پيگيري 30روزه پرسشنامه مشكلات رفتاري (اخنباخ ورسكورلا،2001) را تكميل نموده. همچنين گروه آزمايش به مدت 8 جلسه 90 دقيقه اي تحت آموزش تاب آوري قرار گرفتند در حالي كه گروه كنترل، آموزشي دريافت نكردند. داده ها با تحليل كوواريانس چند متغيري نشان داد آموزش تاب‌آوري بر مشكلات بدني گروه آزمايش تأثير مثبت معنادار داشته است (01/ 0 P) و همچنين نتايج نشان داد اثر بخشي آموزش تاب آوري بر مشكلات بدني گروه آزمايش تا دوره پيگيري 30 روزه ماندگار بوده است.