بررسي رابطه بين سبك هاي دلبستگي و سوء مصرف مواد جوانان شهر اصفهان

زمينه و هدف: اعتياد يا سوء مصرف مواد موضوعي جدي است كه جوامع انساني را تهديد مي‌كند. متغيرهاي متعددي بر پديدآيي، تداوم و درمان اعتياد موثرند. دسته‌اي از اين متغيرها به عنوان متغيرهاي پيش بين در زمينه مصرف مواد بررسي شده اند كه از ميان اين متغيرها مي‌توان به سبك هاي دلبستگي اشاره كرد. در روانشناسي تحول پيوند عاطفي بين نوزاد و مادر را دلبستگي مي‌گويند. تجارب ناامين در ارتباط با دلبستگي مي تواند از عوامل زمينه ساز بعدي در جهت سوق به طرف مصرف مواد باشد. در اين پژوهش ارتباط سبك هاي دلبستگي با وابستگي به مواد بررسي شده است. روش كار: افراد مورد مطالعه تحقيق شامل 120 جوان دانشجو و 81 جوان معتاد بودند. در اين پژوهش براي انتخاب نمونه معتاد از روش نمونه گيري در دسترس و با مراجعه به مراكز خودمعرف سازمان بهزيستي و براي انتخاب نمونه غير معتاد از روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي و با مراجعه به دانشگاههاي شهراصفهان استفاده شد. ابزار پژوهش مقياس سبك هاي دلبستگي بزرگسالان(RASS) كولينز و ريد و پرسشنامه محقق ساخته هستند. يافته‌ها: نتايج حاصل از تحليل رگرسيون نشان داد كه وابستگي به مواد مخدر با سبك هاي دلبستگي ( اجتنابي و اضطرابي) رابطه مستقيم، مثبت و معنادار ولي با سبك دلبستگي ايمن رابطه معكوس، منفي و معنادار دارد و آن را پيش بيني مي كنند. نتيجه گيري : بر اساس نتايج حاصل از اين تحقيق مي توان نتيجه گرفت كه نبود تعامل مناسب بين كودك و مادر در دوران كودكي، محروميت هاي عاطفي، والدين غير پاسخگو، اعتماد كم و فاصله زياد بين مادر و فرزند، احساس خصومت و عدم مراقبت لازم در دوران كودكي فرد را به سوي مصرف مواد سوق مي دهد.