چگونگي توليد جمعيت هاي تك جنسي در ميگوهاي پرورشي

رشد كنوني جمعيت جهان و نياز روزافزون به پروتئين، نيازمند راهكار هاي بهينه در تأمين منابع غذايي مي باشد. بخشي از تأمين اين نيازهاي پروتئيني مرهون زيربخش آبزي پروري مي باشد. يكي از محصولات آبزي پروري پرورش سخت پوستان مي باشد. از عوامل مؤثر در پرورش سخت پوستان دارا بودن پروتئين بالا، پتانسيل بالقوه پرورش در نواحي لم يزرع و اشتغال زايي مي باشد. دو گونه ميگوي مهم پرورشي ميگوي بزرگ آب شيرين (Macrobrachium rosenbergii) و ميگوي وانامي (Litopenaeus vannamei) مي باشد. در ميگوي بزرگ آب شيرين و ميگوي وانامي جنس نر و ماده داراي الگوي رشد دوشكلي مي باشند. با توجه به الگوي رشد دوشكلي به لحاظ اقتصادي بهتر است جنسي با اندازه بزرگ تر و رشد سريع تر پرورش يابد. در ميگوي بزرگ آب شيرين با اشاره به تكنيك هايي براي پرورش تك جنسي(monosex) جنس نر شامل تفكيك دستي، قطع پنجه و در نهايت از غده اي به نام غده آندروژني (androgenic gland) به عنوان يك روش مطلوب براي پرورش جنس نر كه نسبت به جنس ماده بزرگ تر مي باشد، در اين مطالعه مي پردازيم. در مورد ميگوي آب شور وانامي هم به دليل بزرگ تر بودن جنس ماده نسبت به جنس نر براي پرورش تك-جنس جنس ماده به تكنيك غده آندروژني مي پردازيم. در اين مطالعه سعي مي شود ضمن برشمردن مهم ترين روش ها راه كارهاي مورد علاقه آبزي پروران تشريح شود.