تاثير نوع بارگذاري بر ميزان نشست سطحي به هنگام حفاري تونل فورپولينگ در شرايط ژئوتكنيكي مختلف

از جمله پديده هاي مهم ناشي از حفر تونل، وقوع نشست هايي در سطح زمين مي باشد كه اين امر بويژه در مورد تونل هاي كم عمق حفر شده در مناطق شهري و بخصوص به هنگام عبور از زير مناطق مسكوني شهرها از اهميت زيادي برخوردار است. جهت پيش بيني نشست سطحي از روش هاي مختلف مثل روش هاي رياضي (عددي و تحليلي ) استفاده مي گردد. هدف اصلي در تحقيق حاضر استفاده از روشهاي نويني مثل شبكه هاي عصبي مصنوعي جهت بررسي پارامترهاي موثر بر وقوع نشست سطحي به هنگام حفاري تونل فورپولينگ مي باشد.پروژه متروي تبريز فرصت خوبي را براي بررسي تونل فورپولينگ بر ميزان نشست سطحي در خاك دانه ايي با سطح آب زيرزميني متوسط ارائه مي دهد. با اين حال هيچكدام از پارامترهاي اجرايي ( مانند ويژگي هاي چتر محافظتي فورپولينگ) ، ويژگي هاي محيطي (مانند اثرات زمين شناسانه و زمين شناسي تونل) رابطه منحصر به فردي را با نشست سطحي ايجاد نمي كنند، بلكه چند عامل با هم اين كار را مي كنند. در تحقيق حاضر، تونل فورپولينگ با استفاده از نرم افزار plaxis مدل گرديده و در شرايط ژئوتكنيكي مختلف محيط (حالت خشك، نيمه اشباع و اشباع) تحت اثر بارگذاري هاي استاتيكي و ديناميكي تحليل شده است. در انتها مقادير نشست هاي سطحي مورد بررسي و ارزيابي قرار گرفته است.