بررسي تعاملات و مرز مشترك معماري وادبيات

در سرزمين ما ،نشانه هاي به جا مانده از حوادث ، اشاره به اين دارند كه ادبيات از سده هاي بسيار دور ،محكم واستوار بر فراز همه رفتارهاي اجتماعي ما ايرانيان سايه اي سيمرغ وار داشته است . معماري از اواسط دهه 1970 تا اواخر » صورت مساله « قطعات ادبي، مانند دهه 1980 مورد توجه بسياري قرار گرفته بود. آنها از اولويتهاي عملي معماري، دست به ساخت گزيده هايي زدند كه آنها را ميتوان با ارزش هنريشان به عنوان قطعات ادبي تلقي كرد.معماري در گسترده ترين مفهوم خود هر اثري كه انسان بر اساس نيازش در طبيعت بيافريند را شامل مي شود. به گفته فلامكي اين آفرينش كه باعث دگرگوني محيطي كه در آن به وجود آمده مي شود خود نيز به تدريج دگرگون مي گردد و شكل ظاهري و كاربردهايش صورتي متفاوت مي يابند .ورود به مبحث پديده هاي هنري فرهنگي و يافتن بنيادهاي - مشترك و ارتباط بين اين پديده ها نيز سابقه ديرين بين انديشمندان دارد و متناسب با تكامل هر يك ، رويكرد نقادان و مفسران ، بسيار گوناگون و حتي نقيض يكديگر است .مطالعه تطبيقي بين معماري و ادبيات ) علي الخصوص شعر ( ، مستلزم ورود به هر دو عرصه است و سپس ارائه وجوه يگانگي و بعضاً افتراق اين دو هدف از تحقيق حاضر به دست آوردن تعاملات معماري و ادبيات است.سوال تحقيق حاضر علاوه بر تشابهات « و اين فرضيه مبناي كار قرار گرفته است كه »؟ كالبد و فضاي معماري چه تشابهاتي با ادبيات دارد « اين است كه روش تحقيق به روش پيمايشي و با استفاده از منابع اسنادي، ». ادبيات و معماري هريك از اين دو براي ديگري ارزش الهام بخشي دارد كتابخانه اي است. در نهايت رسيدن به تشابهات معماري و ادبيات و بيان كردن تعاملات و مشابهات آنها با هم است.