شناسايي و رتبه بندي موانع موثر بر استفاده از مصالح پايدار در پروژه هاي ساختماني كشور با كمك تكنيك تصميم گيري چند معياره ديمتل

ساخت و ساز پايدار منجر به ايجاد و نگهداري مسئولانه، محيط زيست سالم و ارتقاء استفاده موثر از منابع خواهد گشت. از آنجايي كه ساختمان‌ها يكي از بزرگترين مصرف كنندگان منابع طبيعي هستند، صنعت ساخت و ساز وظيفه پاسخگويي به انتظارات پايداري را در جوامع به عهده دارد. بخش ساختمان و محيط ساخته شده، به عنوان دو حوزه كليدي در توسعه پايدار جهاني، مطرح شده اند. مصالح سازگار با محيط زيست علاوه بر افزايش ارزش پروژه‌هاي ساختما ني از جنبه اقتصادي، بر كاهش اثرات سوء بر محيط زيست نيز تاثير بسزايي دارند و پيرو اين قضيه، اثرات اجتماعي چشمگيري را نيز در پي خواهد داشت. براي ايجاد ساخت و ساز مناسب و حفظ محيط زيست، مصالح بكار رفته در ساختمان‌ها نقش بسزايي دارند. در تحقيق حاضر با در نظر گرفتن لزوم توجه به توسعه پايدار در شرايط فعلي كشور و همچنين موانع موجود در خصوص انتخاب مصالح ساختماني پايدار، مدلي براي شناسايي و وزن دهي و رتبه بندي موانع انتخاب مصالح ساختماني پايدار بر مبناي تكنيك تصميم گيري چند معياره ديمتل و AHP توسعه داده خواهد شد. با شناسايي و اولويت بندي اين موانع مي توان گام موثري در راستاي رفع آنها برداشت. براي اين منظور پرسشنامه در چند روز كاري بين كارشناسان و خبرگان صنعت ساختمان اعم از مشاوران و پيمانكاران اين حوزه توزيع گشت و داده هاي به دست آمده از آن ها توسط نرم افزار SPSS مورد تحليل قرار گرفت و در انتها موانع اصلي شناسايي گرديد. سپس با استفاده از تكنيك ديمتل به ارزيابي موانع و شناسايي تاثيرگذاري و تاثير پذيري آن ها پرداختيم و در نهايت براي رتبه بندي موانع با استفاده از تكنيك AHP اوزان موانع را به دست مي آوريم و با تركيب اوزان روش هاي ديمتل و AHP به رتبه بندي موانع پرداختيم كه طبق نتايج به دست آمده كمبود اطلاعات در مورد مصالح پايدار و فقدان ابزار و داده جامع براي مقايسه به عنوان مهم ترين موانع شناسايي گرديدند.