تاثير فرهنگ و معماري در هويت مكان

فرهنگ الگوهاي كلي ذهني مشترك و مرسوم در ميان اعضاي يك اجتماع فرهنگي است كه به نحوه تفكر، احساس و رفتار اعضاي آن اجتماع در رابطه با خود محيط و ماورا، در مراتب مادي و معنوي زندگي،شكل معني دار مي بخشد.فرهنگ هر اجتماعي، از طريق مظاهر خود نظير زبان ،هنر و معماري نمود مي يابد.معماري به عنوان ظرف زندگي انسان ،آيينه تمام نماي فرهنگ در هر جامعه اي است كه در تعاملي تنگاتنگ با ويژگي هاي ساختاري، تاريخي، سياسي،اقتصادي و اجتماعي آن جامعه قرار دارد. معماري داراي هويتي است كه اولا بيانگر ارزش هاي حاكم برجامعه است دوما مبين ارزشهايي است كه جامعه به آنها تمايل دارد سوما بيانگر عوامل هويت فرهنگي پديد آورنده آن است.فرهنگي بودن هويت معماري آنقدر داراي اهميت است كه بسياري از صاحبنظران ،معماري را تبلور فيزيكي فرهنگ مي نامند.فرهنگ همواره به عنوان عامل جهت دهنده ،موجب پيدايش شيوه هاي منحصر به فردي در معماري بوده است. ويژگي هاي فرهنگي جامعه همچون روحي در كالبد مكان نفوذ مي كند، در آن تجلي مي يابد و موجب شكل گيري هويت مكان مي شود. هويت مكان تابعي از كاركرد فضاو ساختار مكاني است كه متناسب با فرهنگ ساكنان يك محدوده شكل مي گيرد و برانگيزاننده حس تعلق به مكان است.دراين مقاله با استفاده از روش توصيفي تحليلي و بررسي مطالعات انجام شده از ميان كتب،مقالات موجود، اسناد پيشين به رابطه فرهنگ با معماري و تاثير آن بر هويت مكان و اجزاي تشكيل دهنده هويت مكان پرداخته ايم. هويت مكان ،طي زمان و فرآيندي به وسيله مردم شكل مي گيرد،اما ابتدا بايد از طريق عوامل فيزيكي، فعاليت و معنا به عنوان مولفه هاي تشكيل دهنده، اقدمات لازم در راستاي رسيدن به هويت مكان را انجام داد.