تأثير مواد پليمري ضايعاتي بر روي مقاومت فشاري، كارايي و چگالي بتن‌كفي (فوم‌بتن) با مطالعات آزمايشگاهي

در دنياي پيشرفته امروزي و با توجه به پيشرفتهاي صورت گرفته در زمينه‌هاي مختلف علمي، صنعت بتن نيز دچار تحول گرديده، توليد بتن سبك نيز حاصل همين پيشرفتها مي‌باشد؛ بتني كه علاوه بر كاهش بار مرده ساختمان از نيروي وارد بر سازه در اثر شتاب زلزله مي‌كاهد و در صورت تخريب، وزن آوار حاصل نيز كاهش مي‌يابد و امروزه آنرا به عنوان بتن قرن مي‌نامند. بتن سبك با توجه به ويژگي‌هاي خاصي كه دارد داراي كاربردهاي مختلف مي‌باشد، كه بر حسب وزن مخصوص و مقاومت فشاري آن تفكيك مي‌گردد. صنايع ساختماني يكي از بزرگترين مصرف‌كننده‌هاي مواد پليمري هستند كه 25 تا 30 درصد كل حجم پليمرهاي توليد شده را مصرف مي‌كنند. در حال حاضر پر‌مصرفترين مصالح ساختماني مورد مصرف بتن مي‌باشد كه قيمت پايين آن، راحتي استفاده و استحكام فشاري مناسب، دلايل اصلي پذيرش عمومي آن است. اما بتن داراي نقايصي است لذا تلاشهايي در جهت ارتقاء كيفيت و اختلاط بتن با مواد پليمري آغاز گرديد. همان‌طور كه مي‌دانيم مقاومت بتن به پارامترهاي متعددي از جمله نوع مصالح سنگي، نوع سيمان و آب بستگي دارد. بدون شك، تغيير در نوع و ميزان هر يك از پارامترهاي فوق بر مقاومت بتن تأثير مي‌گذارد. در اين مطالعه به بررسي استفاده از پلي اتيلن ترفتالات بازيافتي حاصل از بطريهاي نوشيدني به عنوان جايگزين 3، 5، 7، 10و 20 درصد از حجم ماسه در تركيبات بتن‌كفي پرداخته شده است. بدين منظور نمونه‌هايي با عيارهاي مختلف سيمان و دانه‌بنديهاي مختلف ساخته شده و در نهايت از بين نمونه هاي ساخته شده مقاومت فشاري در سنين 7 و 28 روزه اندازه گيري گرديد. اين نتايج نشان مي‌دهد كه با اضافه كردن 3 درصد PET در بتن، مقاومت فشاري در سنين مختلف افزايش يافته است و در ادامه هر چه درصد استفاده از PET افزايش پيدا كرد، مقاومت فشاري سير نزولي به خود گرفت. همچنين با افزايش درصد PET، چگالي آن كاهش يافت. تعيين كارايي بتن‌كفي به صورت چشمي مي باشد اما به دليل اينكه هيچ استانداردي براي تعيين كارايي فوم‌بتن وجود ندارد، بنابراين ذرات PET تأثيري بر روي كارايي بتن‌كفي ندارد.