بررسي اصول پايداري اجتماعي در مجتمع هاي مسكوني

مردم براي تامين سرپناه و بيان احساسات خود نياز به خانه دارند . زيرا خانه فضايي مانوس فراهم مي كند تا افراد به راحتي در آن زندگي كنند . مردم مي خواهند قلمرويي داشته باشند كه صرفا مختص آنها باشد . و ايده آل اين است كه خانه با طبيعت اطراف خود يا طبيعت مصنوع پيرامون خويش هماهنگ باشد. خانه بخش كوچكي از دنياي بزرگ است اما براي مردمي كه در آن زندگي مي كنند خانه مي تواند تمام دنياي آنها باشد. خانه كار ، ماشين ، پوشاك ، كلكسيون ، كارهاي هنري فضاي خواب و استراحت آنها را در خود جاي مي دهد. بر اساس مطالعات صورت گرفته در دهه هاي اخير، يكي از مهمترين علت هاي تغيير در روابط اجتماعي افراد دردوران معاصر، عدم توجه به فضاهاي جمعي در مجتمع هاي مسكوني مي باشد. درصورت طراحي كيفي و هدفمند فضاهاي جمعي در محيط هاي مسكوني ، افزايش تعاملات اجتماعي و ارتقاي كيفيت زندگي ساكنان حاصل مي شود. اين موضوع را مي توان در دو بعد اجتماعي و معماري بررسي كرد كه در اين تحقيق تمركز بر روي جنبه ي معماري مي باشد. اهداف مورد نظر در اين پژوهش عبارتند از شناسايي مفاهيم و تعاريف تعاملات اجتماعي و واحدهاي مسكوني جهت افزايش تعاملات اجتماعي مي باشد