تأثير مدت دوام زلزله بر عملكرد سازه‌هاي فولادي مجهز به جداگر هاي لرزه اي آونگي اصطكاكي

با وجود درنظر گرفته شدن اوج شتاب افقي زمين و شتابهاي طيفي، در تقريباً همه تحليلهاي بهسازي لرزهاي، در تحليلهاي سازهاي اغلب از در نظر گرفتن مدت دوام حركت قوي زمين چشم پوشي ميكنند . تجربه زلزلههاي گذشته و تحليلهاي عددي، تأييد ميكند كه مدت دوام حركت قوي زمين ميتواند به طور قابل توجهي درجه خرابي سيستمهاي مهندسي عمران را تحت تأثير قرار دهد. يكي از روشهايي كه امروزه براي كاهش اثرات مخرب زلزله مورد توجه بسيار قرار گرفته است جداسازي پايه ساختمان ميباشد، به همين منظور در اين پايان نامه تأثير مدت دوام زلزله )زمان مؤثر زلزله( بر عملكرد سازههاي فولادي خمشي ۶ ، مجهز به جداگر لرزه اي از نوع آونگي اصطكاكي مورد بررسي قرار گرفته است. در اين پژوهش سازههاي 3 و 9 طبقه فولادي كه سيستم مقاوم آنها در برابر زلزله قاب خمشي ميباشد براي دو حالت پايه ثابت و پايه جداسازي شده مورد مطالعه قرار گرفته است . براي تحليل اين سازهها از روش ديناميكي غيرخطي تاريخچه زماني با استفاده از نرم افزار SAP2000 تحت 1۱ عدد ركورد زلزله دور از گسل در دو بازهي با زمان موثر 1۱ تا 2۲ ثانيه و ۱۱ تا ۰۱ ثانيه استفاده شده است. با توجه به دادههاي بدست آمده مشاهده ميشود، در زمان موثرهاي طولاني اثر جداگرهاي لرزهاي در كاهش برش پايه و جابجايي طبقات كمتر شده است. بنابراين جداگرها در زلزلههاي با زمان موثر كوتاه تأثير بيشتري دارند.