بررسي ابعاد معماري زمينه گرا (نمونه موردي شهر بوشهر)

هدف از اين پژوهش بررسي ابعاد زمينه گرايي در شهر بوشهر با توجه به الگو هاي زمينه گرايي است. همواره در آفرينش يك نظريه معماري معيارهاي متفاوتي وجود دارد. آن چه بيشترين تاثير را در ارزش هاي كيفي يك اثر دارد توجه به جنبه هاي زيبايي شناسي پروژه است. اينطور به نظر مي رسد كه جنبه هاي متفاوتي از زيبايي شناسي قابل بررسي و تامل باشند كه از آن جمله مي توان به كيفيت هاي شكل شناسي و تركيب حجمي، ارزش هاي تاريخي، مفاهيم فرهنگي و اجتماعي و ... اشاره نمود. روش انجام تحقيق در اين پژوهش روش توصيفي- تحليلي مي باشد،و در ابتدا معماري زمينه گرا مورد بررسي قرار گرفته و سپس به تحليل الگوهاي معماري زمينه گرا در شهر بوشهر پرداخته شده است. به نظر مي رسد كه مسئله زمينه گرايي تنها محدود به زمينه هاي تاريخي، كالبدي نمي باشد. بلكه معيارهايي همچون فرهنگي و اجتماعي و اقليمي و... در آن بسيار تاثير گذار مي باشند. مي توان اين طور نتيجه گرفت كه بيشترين ديدگاه هاي نظري و نيز آثاري كه در راستاي آن نظريه ها شكل گرفته اند در ارتباط با نيازهاي زمينه و تلاشي در جهت پاسخگويي به آن ها بوده است، كه شهر تاريخي بوشهر هم از اين قاعده مستثني نمي باشد.