مقايسه ي تطبيقي هنر و معماري دوره ي هخامنشيان و اشكانيان

بناهاي تاريخي هر كشور بخشي از شناسنامه، فرهنگ و كارنامه مردمي است كه در آن زندگي مي كرده اند.هر چه برگ هاي زرين اين دفتر پر پراكنده است، اما از همين پراكنده ها چيزهايي مي توان گرد آورد كه در هيچ ديوان پرداخته اي نيامده است.در ايران ما، پايگاه هنر و معماري و شهرسازي جايگاه ويژه اي دارد، با اينكه صدها دفتر و ديوان و جُنگ درباره شعر و نثر فارسي پرداخته اند، جاي بسي تاسف و شگفتي است كه چرا از هنر و معماري ايران، آن چنان كه بايد ياد نشده و هنوز هم زواياي ناشناخته و راز و رمزهاي بسيار دارد ،شايد يكي از دلايل آن اين بوده كه گروه محققين را بيشتر باستان شناسان تشكيل داده اند تا معماران و يا اينكه نقش كم رنگ و كم فروغي در اين امر داشته اند، ضمن آن كه جاي دريغ و افسوس فراوان دارد كه بيشترين محققان و نظريه پردازان آن را شخصيت هاي خارجي تشكيل مي دهند و پژوهشگران و انديشمندان ايراني با وجود ضرورت و اهميت موضوع ، كمتر در اين زمينه به مطالعه و بررسي و تحقيق پرداخته و به راحت كلام حق مطلب را ادا نكرده اند.فرضيه اين پژوهش بر اين است كه:از طريق بررسي و قياس تطبيقي هنر و معماري دو دوره ميتوان راهكارها و شاخصه هاي طراحي آن دوران را درجهت بهره گيري مناسب در طراحي نوين استخراج نمايد.در اين راستا به بررسي دو دورهي هخامنشيان و اشكانيان پرداخته شده است. پژوهش از طريق گردآوري اطلاعات از منابع اسنادي، تحليل و قياس تطبيقي به دست مي‌ آيد، و در پايان شاخصه هاي مهم در هر دوره استخراج و پيشنهاداتي در راستاي ارتقاي آگاهي مردم از ميراث گذشته شان به منظور استفاده در طرح هاي جديد ارايه خواهد شد.